Het Gat
Sinds een aantal weken staat de zwemles bij ons in het teken van Het Gat. Voor een voorwerp dat er eigenlijk niet is, geeft het in huize Van de Ven behoorlijk veel stress. Heus niet bij ieder kind, hoor. Bij mijn dochter echter wel. Het behalen van je zwemdiploma is een hobbel die iedere Nederlandse kleuter moet nemen. Het liefst ook je B, maar dat A-diploma is voor veel ouders verplicht. Onderweg naar die hobbel doemt vlak voordat je er overheen bent altijd weer Het Gat op. Geen ontkomen aan. Het bracht me een maand geleden al naar het zwembad om samen met mijn dochter te oefenen met duiken. Een goede duik is namelijk het halve werk richting Het Gat, daar had ik wel een ochtendje glijden, bubbelen en watergevechten voor over. Toch duurde het tot afgelopen dinsdag. Na de gebruikelijke stressuitingen ("Papa, wil je even tegen de juf zeggen dat ik een beetje buikpijn heb? Ik moet trouwens ook nóg een keer naar de wc en eigenlijk voel ik me de hele dag al niet zo lekker..") ging ze te water en een uurtje later liep de zwemles op zijn einde. Juf Marion ging nog een keer richting de startblokken en liet het rode zeil met dat onding het water in. "Kijk maar hoe ver je komt", kreeg Lot mee van de juf. Ze keek nog even opzij naar mij, een dikke knipoog en ze dook vol overgave. Tot haar eigen verbazing kwam ze pas boven aan de andere kant van Het Gat. Yes! Inwendig sprong ik een gat in de lucht.