'Vak zo graag gedaan'
Venray | Het mag gerust het einde van een tijdperk genoemd worden. Na bijna 70 jaar stopt Venraynaar Martin Lucassen morgen (vrijdag 14 april) als schoenmaker en per 1 mei verlaat hij het pand aan de Raadhuisstraat, waar hij liefst 42 jaar woonde en werkte.
Door Sven Poels
'Wanneer stopt u?' Het is een vraag die Martin Lucassen de laatste jaren geregeld van zijn klanten kreeg. Het gevatte antwoord was dan altijd: 'om half zes'. Want hoewel de 82-jarige schoenmaker al een tijdje niet meer de jongste is, voelt hij zich naar eigen zeggen 'superfit'. "Ik heb gevoetbald, nooit gerookt, ik drink al 30 jaar geen alcohol en fiets elke week honderd kilometer."
Toch komt er nu, na bijna 70 jaar, een einde aan zijn noeste arbeidersbestaan. In overleg met zijn dochters heeft Lucassen besloten zijn vertrouwde werk- en woonomgeving in te ruilen voor een appartement aan de Westsingel. Hier begint hij aan zijn nieuwe toekomst, want de jaren gaan hoe dan ook tellen. "Jammer, ik heb het schoenmakersvak zo graag gedaan", vertelt hij op nuchtere toon.
Al op zijn dertiende wist Lucassen, een van de tien kinderen van een hoefsmid, dat hij schoenmaker wilde worden. Zijn interesse werd gewekt toen schoenmaker Voermans gerepareerd schoeisel bij hem thuis kwam brengen. "Ik wilde het vak ook leren. Mijn moeder kocht een overall en ik kon bij Voermans op de Langeweg beginnen, voor twee en een halve gulden." Via Bonants in Merselo, Van Mortel aan de Broekweg en Verberke in Blerick kwam hij op achttienjarige leeftijd terecht bij Ariaens aan de Grotestraat. "Die konden alles, daar heb ik het vak echt geleerd." Met negentien jaar haalde Lucassen er zijn vakdiploma en begon vervolgens voor zichzelf. Eerst in zijn ouderlijk huis aan de Patersstraat, daarna in de Henseniusstraat. "En toen kwam dit pand aan de Raadhuisstraat vrij."
In de 42 jaar die volgde werkte Lucassen er met hart en ziel. Hij was voornamelijk te vinden in de werkplaats en zijn inmiddels overleden echtgenote Leny, met wie hij twee dochters kreeg, stond in de winkel. "Mijn vrouw was een sociaal iemand. Zij was het gezicht van de winkel en onderhield een goed contact met de klanten. Naast een goede service leveren is vriendelijk zijn erg belangrijk."
Lucassen liet het liefst zijn handen spreken. Hoe complexer de vraag, hoe beter. "Ik had het meeste plezier in het helpen van mensen met moeilijke voeten. Zo had ik zeker 300 klanten met schoenverhogingen, daar wilde ik echt de tijd voor nemen." De waardering en de dankbaarheid die hij uit dit op maat gesneden werk haalde, gaf hem veel voldoening. "Een mooi voorbeeld daarvan is een man die na de aanpassing van zijn schoen weer mee kon lopen met de Vierdaagse. Daar doe je het voor."
De afgelopen weken had Lucassen het ouderwets druk, omdat veel trouwe klanten nog gauw even alle kapotte schoenen bij hem kwamen afleveren. "Van één klant kreeg ik zelfs vijftien paar." Ook ontving hij kaarten van mensen die hem willen bedanken. "Ze vinden het verschrikkelijk dat ik stop." Lucassen ziet er zelf echter wel de voordelen van in. "Nu kan ik lekker uitrusten, en nog meer kilometers fietsen."