Tuya
De kinderen uit mijn klas noemden haar Tuya. Ze fungeerde ook als het cement tussen het azc en Stevensbeek, samen met de werkgroep Samen Stevensbeek. Zij organiseerden regelmatig ontmoetingen tussen de bewoners van het dorp en die van 'het kamp', zoals mijn kinderen het noemen. Haar echte naam is Jamiyndorj Enkhtuya, 40 jaar, gevlucht uit Mongolië. Ruim twee jaar woonde ze op het kamp in Overloon, waar ze uitgroeide tot de officieuze moeder van het azc. Ze ontfermde zich over nieuwkomers, maakte ze wegwijs en zorgde voor afleiding binnen de hekken van de voormalige penitentiaire inrichting. Ze vluchtte voor de dood. Jarenlang mishandeld door haar halfbroer, omdat zij christen is en hij het verkeerde sjamanisme aanhangt. Hij werkt tevens voor de politie, dus bescherming kan ze wel vergeten, autoriteiten laten haar in de steek. In coma geslagen, haar milt verloren en meer dood dan levend maakte ze waarschijnlijk de moeilijkste beslissing uit haar leven: Vluchten. Ze liet haar man, kinderen en ouders achter in de hoop dat zij ook deze richting uit zouden komen. Een paar jaar en een aantal mislukte asielprocedures verder stond ze onlangs weer voor een onmogelijke keuze: Illegaliteit, of terugkeren. Een leven lang vluchten, of onherroepelijk de dood tegemoet. Kiezen lukte niet. Op 10 maart werd de keuze voor haar gemaakt. Door vier agenten werd ze in alle vroegte van haar bed gelicht en als een topcrimineel in een geblindeerde auto afgevoerd. 'Vluchtgevaarlijk', werd gezegd. In Zeist wacht ze op haar deportatie onder zwaar gevangenisregime, gelijk een brute crimineel. Wie ontfermt zich over Tuya?