Voor elkaar weggelegd
Venray | Mehmet (69) en Emine Yigitbas (72) uit Venray waren op dinsdag 21 februari 50 jaar met elkaar getrouwd. Hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen? Mehmet, lachend: "Veel ruzie maken!"
Door Sven Poels
Ze woonden al van jongs af aan bij elkaar in de straat. Mehmet en Emine, opgegroeid in het Zuid-Turkse Urfa, leken dan ook voor elkaar te zijn weggelegd. Dat dachten ook de moeder en de oudste broer van Mehmet, die de twee volgens traditie aan elkaar voorstelden. "Ik was toen een jaar of achttien", weet Mehmet, een van de zeven kinderen in het gezin Yigitbas, ruim een halve eeuw later nog. Emine, enige dochter met twee broers, reist mee terug in de tijd: "We gingen samen koffiedrinken en kaarten." De amoreuze kennismaking beviel haar goed: ,,Mehmet was heel actief en knap.'' Haar mannelijke wederhelft was op zijn beurt erg te spreken over de 'zachte en vrouwelijke' eigenschappen van Emine. ,,Ze was heel netjes, verlegen en beleefd.''
Na deze eerste onmoeting ging het vlot. Twee maanden later – op 21 februari 1967 – trouwde het jonge, verliefde stel. Ze moesten dan ook snel de knoop doorhakken, omdat Mehmet twee jaar in militaire dienst moest. Mehmet voldeed aan zijn verplichting en zijn kersverse vrouw Emine kwam in zijn huis wonen.
Na de dienstplicht wilden ze samen een bestaan opbouwen. In 1970 meldde het Venrayse metaalbedrijf Inalfa zich in Ankara om arbeiders te werven; Mehmet ging er naartoe, kwam door de keuring en ging in 1971 naar Nederland. Ruim twee jaar later, op de laatste dag van 1973, reisde Emine hem achterna. Hijn eerste zoon Murat (1972) was toen al geboren.
Bruidspaar Yigitbas kwam terecht in een (niet meer bestaande) flat op de Haammakerstraat in Venray. Zoon Ahmet (1974) en dochter Rahime (1978) werden geboren en vervolgens ging ook Emine van 1978 tot 1990 aan het werk bij Inalfa. Broodwinner van het gezin Mehmet hield het daar zelfs (bijna) 35 jaar vol, tot 1 april 2005. In de tussentijd deed hij voor het schoolgeld van de kinderen en de vakanties ook nog aspergesteken in Castenray en Broekhuizen. Ahmet, die net als zijn broer Murat en diens dochter bij het gesprek aanwezig is: "Pap was altijd aan het werk; mam was heel zorgzaam. Als we in de middag uit school kwamen, stond er altijd eten voor ons klaar."
Het zijn mooie, warme herinneringen. Ook Mehmet heeft er genoeg: "Samen eten en drinken, elk weekend vrienden en familie bezoeken, de kinderen op het voetbal, de zomervakanties in Turkije..." Zoon Murat vult aan: "En samen boodschappen doen, want dat is de grootste hobby van mijn vader. Toen hij 25 jaar bij Inalfa werkte, hadden zijn collega's zelfs een collage met allerlei groentes gemaakt."
Inmiddels wonen meneer en mevrouw Yigitbas in een flat op de Veltumse Kleffen in Venray. Ze hebben zes kleinkinderen – ieder kind kreeg twee nakomelingen – en genieten van hun welverdiende pensioen; zes maanden in het jaar zijn ze in Turkije, de andere zes maanden in Nederland. Emine is blij met hoe haar levenspad is gelopen: "We voelen ons hier thuis en zijn heel dankbaar voor alles." Tot slot heeft de goedlachse Mehmet nog een handige tip voor ons. "Hoe je zo lang bij elkaar blijft? Veel ruzie maken!"