Coördinator buurtbus
Venray | Ze zijn niet meer weg te denken uit het Brabantse en Limburgse wegennet; de bekende rood-witte buurtbussen van vervoersmaatschappij Arriva.
Door Frans de Koning
Sinds kort voeren de bussen een nieuw motto: BRAVO, Brabant vervoert ons. De bussen zijn van groot belang voor de verbinding van alle kleine kernen in de regio, waar geen lijndienst komt. Dat vergt de inzet van veel vrijwilligers en deze zouden weer niet kunnen functioneren, als hun werk niet goed wordt gecoördineerd.
Op lijn 255 (Boxmeer-Venray) is al jarenlang die coördinatie in handen van Jo Bussers uit Vierlingsbeek.
Als enige vrouw in de organisatie stuurt ze ruim dertig mannen aan. Ze vertelt over haar inzet voor de buurtbus.
Jo Bussers (66): "Nadat ik in 1985 mijn rijbewijs gehaald had, vond ik het prachtig om auto te rijden. Toen er vervolgens in 1991 buurtbuschauffeurs gevraagd werden, vond mijn man dat net iets voor mij. We zijn toen met 11 kandidaten uitgetest door busmaatschappij Hermes. Van die elf bleven er vier over, onder wie ikzelf. Ik heb het rijden op de bus altijd plezierig gevonden, maar ging al snel wat meer aan de coördinatie doen, zoals het uitzoeken van kerstpakketten. Vanaf 2007 deed ik de hele coördinatie naast het rijden op de bus. Jammer genoeg heb ik het chauffeurschap de laatste jaren op moeten geven doordat ik te veel rugklachten kreeg. Ik heb aan die tijd als chauffeur voornamelijk leuke herinneringen, maar ik ben wel eens bang geweest. Ik herinner me nog goed een agressieve man, die niet wilde betalen en mij uitschold en bedreigde. Ik was toen heel blij, dat een bekende passagier instapte, waardoor ik weer rustig werd. Ook heb ik een keer een dronken man, die gratis mee wilde rijden, door kordaat optreden uit de bus kunnen verwijderen."
Inhoudelijk ingaande op haar taken geeft ze aan, een grote rol te hebben bij het aannemen en inleren van nieuwe chauffeurs. "Ik heb er meestal wel een goed oog voor of iemand al of niet geschikt is", zo gaat zij verder, "waarbij de nieuwe chauffeur wel moet accepteren, dat hij op een bepaald tijdstip in de week zijn dienst gaat draaien. Als het rijschema eenmaal vastligt, kunnen de chauffeurs (bijvoorbeeld bij vakanties) wel onderling diensten ruilen, maar bij ziektes ben ik degene, die de vervanging regelt. De collegialiteit bij het vervangen of bij het ruilen van diensten is gelukkig groot onder de chauffeurs."
"Het is voor mij wel een gemak, dat ook de buurtbussen nu werken met OV-chipapparatuur. Vroeger had iedere chauffeur zijn eigen geldkistje en aan het einde van het jaar moesten de inkomsten en uitgaven aan kaartjes precies kloppen. De toekomst is, dat er straks helemaal geen geld meer in de buurtbus is. De passagiers kunnen dan nog wel een los kaartje kopen, maar vervolgens met de pinpas betalen."
"Ïk zou het contact met de chauffeurs niet graag willen missen. Het is weliswaar vrijwilligerswerk, maar we zorgen er voor hen wel voor, dat er regelmatig iets te vieren is, zoals met Kerstmis en Nieuwjaar, en met af en toe een etentje door het jaar heen", besluit Jos Bussers.