Glad ijs
De afgelopen weken begaf Venray zich massaal op glad ijs. De schaatsbaan op het Schouwburgplein was een groot succes en bracht sfeer en winter in hartje Venray. Sinds ik vorig jaar voor het eerst met mijn grootste kleine meid ging schaatsen, heeft ze het in de aanloop naar december bijna nergens anders over gehad. Oké, eert de Goedheiligman, maar snel daarna lag de focus op het bevroren water. Vorig jaar stapte ze nog fier op haar gloednieuwe botjes over het ijs. Het bracht me terug naar vroeger tijden, toen in Oostrum steevast het trainingsveld van de voetbalclub onder water werd gezet. Dit was 30 jaar geleden nog genoeg om ijsplezier te hebben, de temperaturen daalden namelijk nog regelmatig dagenlang onder de nul. Het was in deze tijd dat ik erachter kwam dat botjes ook zeer goed te gebruiken waren om in bomen te klimmen. Vorig jaar werd ik op de ijsbaan in Venray aangesproken door een andere vader op het ijs. Ik herkende hem nog van vroeger, hij schaatste toen al als een ijshockeyscheidsrechter achterstevoren en van links naar rechts dwars door mensenmassa's heen. "Die dochter van jou, die kan gerust op echte schaatsen vooruit! Probeer het maar eens".
Zaterdag 17 december stonden we weer samen op glad ijs. De botjes voor de voorzichtigheid nog in de tas, al waren er geen bomen te bekennen. Voor het eerst bond ik Lot de gloednieuwe wit/roze ijshockeyschaatsen onder en daar ging ze. Met vallen en opstaan hebben we de laatste weken doorgebracht, de botjes laten we inmiddels lekker thuis. Komend weekend nog een laatste keer, hopelijk mogen we volgend jaar weer!