Dienstplicht bracht ware liefde
Oostrum | Tien jaar geleden kwamen we al bij ze op de koffie, toen vanwege hun 50-jarig huwelijk. Nu zijn we terug bij Theo en Annie Swemers uit Oostrum, ditmaal vanwege hun diamanten jubileum op zondag 6 november.
Door Sven Poels
"Nu zijn we weer tien jaar ouder", zegt Theo, 91 jaar ("Maar niet doorvertellen hè") en daarmee de oudste mannelijke inwoner van Oostrum. Uiteraard is Annie (86), zolang de gezondheid het toelaat, nog altijd aan zijn zijde. Speciaal voor Peel en Maas duikt het tweetal nogmaals in hun rijke, gedeelde geschiedenis.
Annie (meisjesnaam Thiesen) neemt ons terug in de tijd. "Gelukkig had Theo dienstplicht, anders hadden we elkaar misschien nooit ontmoet. Mijn broer Gerrit zat op Kamp Waterloo (bij het Utrechtse Leusden, red.) en kwam in contact met Theo. Ze zijn toen bij elkaar op bezoek gegaan, en van het een kwam het ander." Wellerlooier Theo, die kort na de Tweede Wereldoorlog drie jaar militaire dienst had in Maastricht en Nijmegen, kwam zodoende in aanraking met de uit Meerlo afkomstige Annie. Letterlijk, want vanaf 1948 gingen ze stiekem afspreken. "Zo ging dat in die tijd", aldus Annie.
"Ook moest je toen nog toestemming vragen aan de ouders", weet Theo. Hetgeen hij deed nadat hij in april 1949 werd uitgenodigd vanwege het trouwen van Annies zus. De verliefde Theo, destijds nog een jongeman van begin twintig, kreeg fiat en kwam een aantal maanden in het ouderlijk huis van Annie wonen alvorens hij met de dochter des huizes trouwde. Dat gebeurde uiteindelijk in 1956. Theo: "Op 5 november van dat jaar zijn we voor de wet getrouwd; op 6 november voor de kerk."
Meneer Swemers werkte toen al enkele jaren als chauffeur voor de busonderneming Zuidooster (later Hermes en Veolia). Eerst in Eindhoven, vanaf 1956 in Venray. De nieuwe 'uitvalsbasis' was dan ook de reden dat het toen net getrouwde stel ging samenwonen in Oostrum. Eerst 43 jaar op de Mgr. Hanssenstraat en vanaf 2000 aan het Dorpsplein. Theo werkte tot het eind van de jaren '80, toen hij met de VUT ging. "Ik ben in totaal 36 jaar chauffeur geweest, waarvan 26 jaar als bestuurder van reiswagens oftewel touringcars. Het was leuk werk, ik kwam kriskras door Nederland, en ook in Duitsland en België. Je wist altijd wanneer je begon, maar nooit hoe laat je eindigde. Op het moment dat ik kon stoppen, had ik er eigenlijk geen zin in."
Annie zat in de tussentijd niet stil. Ze droeg de zorg voor hun kinderen Gerrie (geboren in 1957), Tiny (1961) en Annemiek (1971) en alsof dat nog niet genoeg was gaf ze onderdak aan vele kostgangers, "praktikanten van de hbs (hogere burgerschool, red.) uit het hele land."
Daarbij zat ze enkele jaren bij de Oostrumse Vrouwenbond (1968-1976), deed ze vrijwilligerswerk voor het Rode Kruis (1971-1981) en zat ze liefst 35 jaar bij het kerkelijk zangkoor. Theo op zijn beurt hield in zijn spaarzame vrije tijd ("Ik werkte soms wel 110 uur per week") de plantsoenen van de kerk bij en was enige tijd lid van de dorpsraad. Samen gingen ze elk jaar op vakantie en deden ze graag zwemmen. Theo: "Vanaf 1967, en dat doe ik nu nog steeds."
Inmiddels hebben ze zes kleinkinderen en een achterkleinkind en zijn ze zondag dus 60 jaar als man en vrouw aan elkaar verbonden. Genoeg reden voor burgemeester Hans Gilissen om het stel morgen (vrijdag) een bezoekje te brengen.
Want zo lang bij elkaar blijven, dat is maar voor weinigen weggelegd. Annie: "Hoe we dat hebben gedaan? We zitten elkaar niet op de lip. We kunnen elkaar vrij laten, hebben altijd ons eigen werk gedaan."
Toon Hermans Huis
Venlo | In het kader van November-Prostaatkanker-maand houdt het Toon Hermans Huis Venlo op dinsdag 15 november van 10.00 tot 16.00 uur, in belangeloze samenwerking met diverse ondernemers, mannen die kanker hebben of hebben gehad, een verwendag aan. Graag van tevoren aanmelden.