"Een mooi gebaar"
Castenray | 'Hé scheids, bedankt! Goed gefloten.' Je hoort het niet zo vaak na afloop van een sportwedstrijd. Maar ze zijn toch echt onmisbaar, die vele vrijwilligers die ieder weekend duels in goede banen proberen te leiden. In de Week van de Scheidsrechter (1 tot en met 9 oktober) worden scheidsrechters bij clubs even in het zonnetje gezet. Vader Joost (60) en dochter Astrid (26) Classens zijn beiden korfbalscheidsrechter en waarderen die geste. "Het is toch leuk dat met een extra bedankje de scheidsrechters even onder de aandacht worden gebracht."
Door Henk Lammen
De korfbalachtergronden van vader en dochter zijn totaal verschillend. Joost was als bestuurder actief in de voetbalsport en had nog nooit een korfbal in de hand gehad toen hij ruim zeventien jaar geleden ging fluiten. "De club had een tekort een scheidsrechters. Ik bood me aan om een handje te helpen." Een dag later stond hij al ingeschreven, volgde een cursus en ging wedstrijden leiden. "Ja, met vallen en opstaan", moet hij ruiterlijk erkennen. "Ik werd wel uitstekend begeleid door de bond en ging veel wedstrijden kijken. Op die manier maakte ik me de regels eigen en probeerde me in te leven in de sport." Tot vorig jaar floot hij nog in de hoofdklasse, maar maakte vervolgens een stapje terug. Een bewuste keuze. "Op een gegeven moment merk je dat het steeds moeilijker wordt om de speelsters bij te benen. Dan breekt het je ook op dat je zelf nooit gekorfbald hebt." Dochter Astrid kreeg de korfbalsport met de paplepel ingegoten. Ze ging al op jonge leeftijd korfballen bij SVOC'01 en ging met haar vader mee als die moest fluiten. Zo werd ook zij besmet met het scheidsrechtersvirus. "Ja, ik weet nog wel dat ik als kleine meid in de kantines zat. Was mijn vader zich na afloop van een wedstrijd aan het douchen en hoorde ik de commentaren op zijn leiding." Beiden lachen, aan gevoel voor zelfspot ontbreekt het niet. "Maar ik liet me nooit van de wijs brengen. Het interesseerde me niks als het een dag minder ging", antwoordt hij gevat. Waar voetballers de scheidsrechters nog wel eens verwensingen naar het hoofd slingeren, is het respect in de korfbalsport groter. "Anders", zegt Astrid, "Voetballers zijn directer in hun reactie. Roepen iets en dan is het klaar. Korfbalsters verlangen veel meer uitleg waarom je een beslissing hebt genomen. Met gebaren kunnen wij bepaalde beslissingen en overtredingen ook al aanduiden. Dat maakt het ook een stuk gemakkelijker." Waar vader Joost zich naast het fluiten ook bezig houdt met het opleiden en begeleiden van scheidsrechters, gaat dochter Astrid als een komeet richting de top. De speelster van het eerste team van SVOC'01 wedt nu nog op twee paarden, zelf spelen en fluiten. Er komt een tijd dat ze moet kiezen. "Ik zit nu in een talententraject en zie wel waar het schip strandt. Ik vind het beide heel leuk om te doen. Echte hobby's waar ik enorm veel plezier aan beleef." De komende twee sportweekenden staan de scheidsrechters voor even extra in het zonnetje. Bij de clubs zullen ze echter niet worden overladen met grote cadeaus, horloges of gratis hotelovernachtingen. "Op de meeste plaatsen krijgen we een kleine attentie. Een roos, een zakje met hartjes of een reep chocolade", lacht Joost. "Iedere club vult dat zelf in. Het gaat toch ook niet om wat je krijgt, maar om het gebaar. Dat is toch mooi. Een stukje waardering, het bewustzijn dat wij ook maar vrijwilligers zijn en ons best doen."
Daar gaat het uiteindelijk om." Naast hem knikt zijn dochter. 'Goed gesproken pap', lijkt ze te denken……