"Emotie en gevoel"
Venray | Tot eind oktober exposeert Marisca Vermeulen (33) in wijkcentrum Brukske. In de verschillende gangen hangen ongeveer vijftien van haar kunstwerken. Voor Marisca is het haar eerste expositie. Met dank aan oud-buurman Henk van Egmond uit Venray. "Die heeft me eigenlijk over de streep getrokken om mijn werken aan een groter publiek te presenteren."
Door Henk Lammen
Het mailtje van Van Egmond en de boodschap 'het is een jongedame die op een speciale wijze haar gevoelens op het doek legt' aan de redactie van Peel en Maas maakte nieuwsgierig om een kijkje te gaan nemen. Marisca Vermeulen werd 33 jaar geleden geboren in Tilburg, maar groeide op in een pleeggezin in Oostrum. Samen met haar man Freek ging ze wonen in de wijk Brukske, om 2,5 jaar geleden uiteindelijk te verhuizen naar Well. Kunst fascineerde haar al op jonge leeftijd. 'Toen ik 12, 13 jaar was, was ik al bezig met het kliederen op het behang in mijn slaapkamer. Ik ben vervolgens een basiscursus gaan volgen bij Kunstencentrum Jerusalem. Ik wilde toch iets meer gaan doen, me verdiepen in kunst." Ze merkte al snel dat ze een andere weg wilde bewandelen. Van het geijkte paadje af. "Ik voelde al snel de drang om mijn eigen weg te volgen. Te schilderen op mijn gevoel, zelf te leren. Ik was enorm gedreven een eigen stijl te ontwikkelen. Van nature heb ik een goed gevoel voor verhoudingen. Dat zit in me. Bij het mengen van kleuren ga ik ook op mijn gevoel af."
Marisca maakt voornamelijk portretten. In de gangen van het wijkcentrum staren de schilderijen je strak en indringend aan. Een bewuste keuze. "Met portretten maken is de kunst begonnen, toch?", geeft ze zelf al het antwoord op de vraag. "Het is lastig om een portret te maken, maar van de andere kant ook weer een enorme uitdaging om het gevoel en de emotie van een gezicht weer te geven." Ze werkt met acryl, niet met olieverf. "Ja, dat is goedkoper", lacht ze. In haar eigen atelier aan huis of lekker in de woonkamer gaat ze aan de slag. Op die momenten sluit Marisca zich helemaal af van de buitenwereld. "Ik zit dan helemaal in mijn eigen wereldje, kan het schilderen dan ook heel moeilijk loslaten. Ik heb de drang om een werk meteen af te maken." Haar schilderijen zijn een weerspiegeling van haar gevoelsleven. Droevig of treurig, streng en vol emotie, maar ook opgewekt en positief. "Ik heb van nature een 'negatief' karakter. Ik was vroeger een echte drama Queen. Ik kon van iets heel kleins, iets enorms maken." Haar eerlijkheid zwakt ze meteen af. "Ik heb die momenten nodig om het positieve in het leven te zien. Mijn werken zijn dan ook heel emotie gerelateerd."
In Well leeft ze samen met haar man Freek en haar twee dochters (8 en 5 jaar). Vastomlijnde kaders wanneer ze moet schilderen heeft ze niet. "Ook dat is een gevoelskwestie. Ik heb niet het idee van 'nu moet ik gaan schilderen'. Vaak zie ik op computer ideeën, inspiratie waar ik mee aan de slag ga. Dan begin ik met het maken van een schets en zie wel waar het uiteindelijk eindigt. Ik kan best zijn dat ik 's avonds om twaalf uur nog aan het schilderen ben. Heerlijk vind ik dat." Het schilderen is voor haar een echte uitlaatklep. Ze weigert echter zichzelf een bepaalde vorm van druk op te leggen. Dan vindt ze haar hobby niet meer leuk. "Schilderen is voor mij een passie, maar vooral ook een hobby. Als ik 'hieperdepiep' ben of uitgeput, kan ik met schilderen weer tot mezelf komen. Kan ik me weer opladen. Zalig vind ik dat. En als ik dan ook nog complimentjes over mijn werk krijg, dan krikt dat je gevoel van eigenwaarde op. Al blijft kunst altijd kunst. De een kan iets mooi vinden, terwijl iemand anders het helemaal niks vindt. Dat houd je toch. Kunst is wat dat betreft ongrijpbaar."
De eerste expositie in wijkcentrum Brukske smaakt naar meer. De aanvankelijke scepsis om haar werk aan een groter publiek te tonen, is omgeslagen in enthousiasme. "Het geeft toch een goed gevoel als mensen je werk mooi vinden. Een werk van jou bij iemand thuis in een kamer hangt. Dat is toch geweldig. Ik was eerst niet zo enthousiast om te exposeren, maar ben uiteindelijk blij dat ik de stap heb gezet."