"Smokkelaars zien alleen euro's"
Venray | In de rubriek Welkom in Venray worden een aantal vluchtelingen geportretteerd die in de gemeente Venray wonen. In deel 1: Ammar Abo Hamida.
Ammar, zijn vrouw Amani en hun twee kinderen Basem (8) en Leya (4) wonen in Venray-noordwest. Ze praten Nederlands, met af en toe een uitstapje naar het Engels. Ammar en Amani zijn hoogopgeleid, Amani werkte als wiskundelerares en Ammar als specialist in een ziekenhuis in Aleppo (Syrië). Amani is van Syrische komaf. De grootouders van Ammar zijn in 1948 gevlucht uit Palestina, waardoor hij een aparte status heeft in Syrië. Daardoor konden hij en zijn kinderen niet zonder smokkelaars de grens met Turkije passeren terwijl dat voor Amani geen probleem was.
Begin 2014 voelde Ammar in het ziekenhuis waar hij werkte, maar ook in de thuissituatie, de dood dichterbij komen. Een bom op tien meter van de school waar Amani werkte, bommen vlak bij de school van hun zoon Basem, de vele gewonden die in het ziekenhuis binnenkwamen. Daarnaast werden de leefomstandigheden steeds slechter. De verantwoordelijkheid voor vrouw en kinderen drukte zo op hem dat hij, in overleg met zijn vrouw, besloot te vertrekken. "In de oorlog moet je voor jezelf, je vrouw en je kinderen denken. Onze ouders stimuleerde ons ook om te vertrekken." Ammar ging alleen vanwege het gevaar dat zo'n reis voor zijn familie kon betekenen. Zijn doel was te zorgen dat vrouw en kinderen zo snel mogelijk zouden volgen. Op 17 juli 2014 vertrok Ammar richting de Turkse grens, die hij met hulp van smokkelaars moest passeren.
De eerste week verbleef hij in het zuidoosten van Turkije, een week vol twijfel volgde: "Heb ik wel een goede keuze gemaakt door te vertrekken? Hoe gaat het verder met mijn vrouw en kinderen en wanneer zie ik hen weer?" Hij vertrok naar Istanbul en zocht een goede smokkelaar. "Die mensen zien ons alleen maar als euro's, ze hebben geen gevoel, liegen allemaal en beloven je een overtocht met luxe veilige boten. Ik wist wel beter, maar had hen nodig. Tijdens mijn overtocht naar Griekenland heb ik geluk gehad , in 20 minuten belandde ik op een klein eiland. Na dat eiland in acht uur te voet overgestoken te zijn, werd ik door de politie naar Kalymnos en later naar Athene overgebracht. In Athene kreeg ik een document waarmee ik zes maanden mocht blijven. Het voelde goed omdat ik iedere dag dichter bij een veilige toekomst voor mijn kinderen kwam. Weer via een smokkelaar kon ik vervolgens de papieren en een ticket voor het vliegtuig naar Schiphol krijgen. Het probleem was wel het passeren van de douane. Na drie pogingen kwam hij op Schiphol terecht.
Volgende week het vervolg in Nederland.