Toch geen blauwtje gelopen
Bruidspaar De Beer-Van Elst uit Oostrum is morgen (12 augustus) precies 50 jaar getrouwd. Vijftig jaar delen ze lief en leed en zijn nog altijd zielsgelukkig met elkaar. "We hebben nu alles, wat wil je nog meer?"
Door Sven Poels
Het leven hangt van toevalligheden aan elkaar. Zo ook het liefdesverhaal van Theo de Beer (73) en Dorie van Elst (72). Ze leerden elkaar 53 jaar geleden kennen bij dansvereniging de Kolping in Nijmegen. "Na een gezellige dansavond hadden we het weekend daarna afgesproken bij de pont bij Cuijk, het geboortestadje van Dorie", vertelt Theo, zelf geboren en getogen in Nijmegen.
Vol goede moed vertrok hij een week later naar de plek van de afspraak, maar zag daar niet de 'knappe, donkere meid' waar hij zo verkikkerd op was geworden. "Ik ben weggereden met het gevoel dat ik een blauwtje had gelopen."
Wat Theo op dat moment niet wist, is dat Dorie wel degelijk naar de pont was gekomen. Alleen niet die van Katwijk, waar hij naartoe was gegaan, maar die van Cuijk, een paar kilometer verderop. Aan het misverstand kwam een einde toen ze elkaar een paar weken na de mislukte afspraak per toeval tegenkwamen. Theo: "Vanaf dat moment was alles ontdooid en is er een liefde ontstaan."
Na drie jaar verkering trouwden Theo en Dorie op 12 augustus 1966 voor de wet. Op 30 september van dat jaar gaven ze elkaar het jawoord voor de kerk en een week daarna, op 8 oktober 1966, vertrok het tweetal naar Fort Worth in het Amerikaanse Texas. "Mijn oom zat daar in de meubelindustrie", verklaart Theo. "Hij vroeg of ik in Texas als modelmaker wilde beginnen. Daar was ik wel in geïnteresseerd, want ik zat zelf ook in de meubelen. Toen Dorie en ik eenmaal getrouwd waren konden we emigreren."
Het liefdesstel verbleef zeven jaar in Amerika. In die tijd werden daar hun twee dochters geboren: Kathy in 1968 en Ivonne in 1971. In 1973 keerden ze terug naar Nederland. Om precies te zijn naar het vertrouwde Cuijk, waar ze 25 jaar woonden. Theo was tot zijn 54ste voornamelijk werkzaam in de meubelindustrie en maakte na een eenjarige studie de overstap naar de houtindustrie. Dorie was ondertussen interieurverzorgster en verantwoordelijk voor de huishouding en de opvoeding van hun dochters.
Jongste dochter Ivonne vloog uit naar Venray, wat voor Theo en Dorie een reden was om ook die kant uit te komen. Vijf jaar woonden ze in Venray, de laatste dertien jaar in Oostrum. Stil zitten ze niet: "Onze hobby's zijn tennissen en fietsen", vertelt Theo. "Toen ik 65 werd hebben we een camper gekocht waar we veel mee reizen. Ook gaan we twee keer per jaar naar Amerika, omdat daar onze dochter Kathy woont."
Theo en Dorie kijken terug op een geslaagd leven. Theo: "We zijn gezegend met zeven kleinkinderen en de gezondheid is goed. We hebben samen veel gedaan en veel van de wereld gezien." Dorie, zijn eeuwige metgezel, vult aan: "We hebben nu alles. Wat wil je nog meer?"