"De kick? In de tien schieten!"
Leunen | Handboogschutster Mariska Koonings uit Leunen behaalde tijdens het EK jeugd in Boekarest (Roemenië) een fraaie zesde plaats in de klasse c dames junior compound. Het succes smaakt voor het 18-jarige talent naar meer: "Mijn droom? Meedoen aan EK's en WK's."
Door Henk Lammen
Het handboogschieten werd Mariska Koonings door haar ouders met de paplepel ingegoten. Gerard en Liesbeth Koonings zijn meer dan verdienstelijke schutters met een grote staat van dienst en een imposante erelijst. Het is dan ook geen wonder dat die genen werden overgedragen op hun dochter. "Ik ging vroeger vaak mee naar de baan", kijkt Mariska, lid van Ons Genoegen in Ysselsteyn, terug op het begin van haar sportieve carrière. "Ik was een jaar of acht toen ik zei 'ik wil het ook wel een keer proberen'. Sindsdien ben ik blijven schieten."
In een hele korte notendoop het begin van een hobby die inmiddels is uitgegroeid tot een passie. Handboogschieten beheerst voor een groot deel haar leven. Drie jaar geleden, in 2013, werden haar inspanningen beloond met een nationale titel. In Almere werd ze tijdens het NK bij de dames gekroond tot beste. Met haar resultaten schoot ze zich ook in de kijker van de keuzeheren van de Nederlandse Handboog Bond. Via rayontrainingen belandde ze uiteindelijk in de nationale selectie. Als lid van Jong Oranje werd ze uitgenodigd voor het EK in Roemenië. Ze genoot met volle teugen. "Na de twee open rondes stond ik vijfde op de ranking. Ik had echt niet verwacht dat ik zo goed zou schieten. Uiteindelijk ben ik zesde geworden, een plaats waar ik trots op ben. En heel tevreden. In mijn klasse was ik de beste Nederlandse deelneemster."
Gek genoeg is de klasse compound, waar ze successen mee boekt, niet haar favoriete onderdeel. "Nee, ik doe het liefste veldschieten", lacht de 18-jarige. "Altijd al. Als kind kon het niet. Ik was te klein en had te weinig kracht. Vandaar dat ik eerst vier jaar recurve heb geschoten en daarna compound. Nu doe ik ook aan veldschieten. Dat is echt het leukste om te doen. Je moet iedere afstand opnieuw inschatten, rekening houden met de omstandigheden. In vergelijking met recurve- en compoundschieten is dit onderdeel veelzijdiger, moeilijker ook, maar vooral avontuurlijker."
Ze is pas achttien, over drie jaar pas stroomt ze door naar de dames. Mariska schiet op doelen, maar heeft ook haar persoonlijke doelen. "Deelname aan EK's en WK's bij de dames. Volgend jaar staat er een WK op het programma. Het zou fantastisch zijn als ik daar aan kan deelnemen. Dat is in ieder geval mijn eerstvolgende doel."
Voorbeelden heeft ze ook, met name Inge van Caspel springt er voor haar uit. De Nederlandse handboogschutster werd in 2009 wereldkampioen dames in de klasse compound junioren en was de eerste dame die in deze klasse door de 1400 punten grens ging. Een dame met een schier oneindige erelijst. "Ze schiet al jaren op zo'n hoog niveau. En blijft dat ook volhouden. Dat vind ik echt heel knap", steekt Mariska haar bewondering niet onder stoelen of banken. Ze geniet op dit moment van een welverdiende vakantie in Spanje. De eerstejaars studente IG aan het ROC Nijmegen omschrijft haar sterke punten naast haar natuurlijke talent. "Ik heb gevoel voor schieten. Blijf meestal ook heel rustig, ook als ik tegen iemand anders speel. Dan kan ik me enorm goed focussen op wat ik moet doen. Het is niet alleen een kwestie van goed schieten, maar ook mentaal. Met name op dat laatste vlak ben ik de laatste jaren gegroeid."
Veel trainingsuren en wedstrijden op alle niveaus. Handboogschieten op nationaal niveau kost heel veel tijd. Passie en liefde voor de sport drijven Mariska Koonings ertoe om het beste in zichzelf naar boven te halen. "Mijn belangrijkste drijfveer? De pijl in de tien schieten. Iedere keer opnieuw raken, dat is top. De kick ook van deze sport."