"Een warme deken"
Venray | In 2017 viert De Zonnebloem regio Venray het 40-jarig jubileum. Bep Brugmans-Jenniskens (73) en Marthy van Pelt-Stumpe (76), dames van het eerste uur, koesteren nog steeds warme herinneringen aan hun tijd bij De Zonnebloem. Samen aan tafel gaan ze terug in de tijd. "Het is als een warme deken."
Door Henk Lammen
Het is 3 januari 1977 als in zaal In den Engel in Venray de oprichtingsvergadering plaatsvindt van de afdeling Venray van De Zonnebloem. Maar liefst 50 belangstellenden zijn aanwezig van wie er zich meteen 24 als vrijwilliger laten inschrijven. Een vliegende start van de landelijke vereniging in Venray. Bep Brugmans wordt in het voorlopige bestuur gebombardeerd tot secretaresse. Ze was ook een van de initiatiefnemers van de Venrayse afdeling. "Ik ging al jaren met Johan Wolbrink mee met de nationale vakantieweek. Tijdens een van die weken werd het idee gelanceerd van 'kunnen wij iets in Venray oprichten'." De daad werd bij het woord gevoegd en in broeder Martino van de Maat kreeg het tweetal een welkome medestander. Brugmans en Van Pelt, die een jaar later in het bestuur de taak van penningmeester op zich nam, graven in het geheugen. Op tafel liggen talloze fotoboeken, een boekje ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum. De jongste van de twee heeft haar huiswerk gedaan en de oprichtingsjaren van de afdeling op papier gezet. "Onze eerste activiteit?", herhaalt Brugmans de vraag. "Paasstukjes maken aan huis. Die we vervolgens aan de gasten hebben gegeven." Ze glundert als de verhalen uit de oude doos worden opgehaald. "Johan heeft aan huis bij de gasten Sinterklaas gespeeld. Hij kon echt geweldig vertellen. Je zag de mensen dan ook echt stralen." De kerntaak van toen, het bezoeken van zieke en gehandicapte medemensen, staat nog steeds recht overeind. "Die groep mensen is vaak op zichzelf en de familie aangewezen. De kans dat ze in een isolement geraken is groot. De Zonnebloem voorziet in die behoefte. Door huisbezoeken, gewoon om een praatje te maken. Aandacht te geven. Dat wordt enorm op prijs gesteld", zegt Van Pelt. Tegenover haar aan tafel knikt Brugmans. "Alleen al een luisterend oor doet zoveel voor de mensen", vult ze aan. De activiteiten werden steeds meer uitgebreid. Vakantieweken, dagboottochten, carnavals- en kerstvieringen en bezinningsbijeenkomsten staan ieder jaar op het programma. De afdeling Venray groeit gestaag en telt begin jaren tachtig maar liefst 50 vrijwilligers. "We hadden een enorm enthousiaste groep. Dat werkte aanstekelijk. Onze activiteiten waren een begrip. Stonden de mensen in lange rijen voor In den Engel. De politie zette de weg af zodat de gasten veilig uit de auto's konden stappen." Ze stralen beiden, want De Zonnebloem bepaalde een groot deel hun leven. Brugmans stopte in 1985 met haar vrijwilligerswerk voor De Zonnebloem, Van Pelt pas drie jaar geleden. Over een ding zijn ze het roerend eens. Actief zijn bij de landelijke vereniging voelt als een warme deken. "Het is toch prachtig als een groep mensen met plezier en liefde samenwerkt. En je iets voor de medemens kunt betekenen", zegt Van Pelt met nadruk. Brugmans kan dit alleen maar beamen. "Open en warm, spontaan en gezelligheid. Dat zijn woorden die mijn gevoel voor De Zonnebloem het beste weergeven. Een wisselwerking tussen vrijwilligers en gasten. En vooral heel veel dankbaarheid. Het was zo'n mooie tijd. Ik zou het zo weer over doen."