"Saamhorigheid!"
Venray | Na een voorbereiding van een jaar stond de club Kammeroaj uut Rooj vorige week voor de beproeving: beklimming van de bekendste berg van de keten: de uit 21 bochten bestaande Alpe d'Huez. Met een groep van tien trotseerden zij in het kader van de actie Alpe d'HuZes de berg en droegen ruim 20.000 euro bij aan KWF Kankerbestrijding. Het evenement leverde in totaal ruim elf miljoen euro op voor het goede doel.
Door Henk Lammen
Ze zijn inmiddels weer een aantal dagen geleden teruggekeerd in Venray. De emoties van hun missie liggen echter nog vers in het geheugen. De Kammeraoj uut Rooj haalden alles uit de kast om samen de beklimming van de Alpe d'Huez te voltooien. Voor Roel Coppus, oud-prins van Venray en politie-agent, man van Monique, die vorig jaar stierf aan kanker. Wandelend, lopend of rennend gingen de tien leden van de Venrayse groep een, twee, drie of zelfs vier keer de uitdaging aan om de Nederlandse berg in de Tour de France te bedwingen. Waar Peter Winnen in een ver verleden als wielrenner triomfen vierde was het voor de tien Venraynaren eveneens afzien. Bloed, zweet en tranen. Maar een ding stond vooraf vast. "Opgeven was voor ons geen optie", zegt Monique Coppus stellig. "Ik heb momenten gehad dat ik er echt helemaal doorheen zat. Maar Roel zei altijd 'go for it'. En dat hebben wij ook gedaan. We zijn trots dat we het hebben gehaald." In bocht 15, Roel Coppus overleed in 2015, was voor de Venraynaar een herdenkingsplek ingericht. Met een wensdoek, de vlag van De Piëlhaas en op de weg met grote letters met krijt de teksten Go for it en Papa Roel samen met een hartje aangebracht. Voor Monique en haar zonen Elias en Jonas, die beiden ook deel uitmaakten van De Kammeraoj uut Rooj, een emotioneel moment. Verdriet, pijn, warmte, trots, kwetsbaar, zo maar een greep uit de vele emoties die bocht 15 naar boven brachten. Zoals de hele week een vat vol emoties was. Monique: "Het was bijzonder om dit mee te hebben mogen maken. Dankbaar ook. Met momenten van vreugde en stilte, maar ook het respect voor elkaar bij alle deelnemers. En het begrip. De uitdaging ook om samen een doel te bereiken."
Als ze het evenement voor het goede doel in één woord probeert te omschrijven, hoeft de 45-jarige Venrayse niet lang na te denken. "Saamhorigheid! Absoluut. Iedereen die meedoet heeft op een of andere manier iemand verloren aan deze vreselijke ziekte. Dat verbindt. De liefde voor hun naasten, maar ook het verdriet. Er waren heel veel kippenvelmomenten, dat was echt uniek. Ben ik ook dankbaar voor. Naast de kwetsbare momenten was het vooral ook bijzonder en genieten." Een tweede keer meedoen gaat ze waarschijnlijk niet. "Maar ik wil op een of andere manier wel een steentje als vrijwilliger blijven bijdragen. Het was een onvergetelijke ervaring." Monique Coppus besluit met een dankwoord richting haar teamgenoten, maar ook familie, vrienden en andere mensen voor hun financiële en morele steun. Ze beseft maar al te goed dat die bijdrage aan de missie van wezenlijk belang is geweest. "Wij bedanken iedereen voor hun vertrouwen, medeleven en steun, in welke vorm dan ook. Wij hebben Alpe d'HuZes willen, mogen en vooral ook kunnen beleven. Wij zijn een stukje dichter bij de hemel gekomen, een stukje dichter bij Roel en vele andere lieve mensen."