Suzan wil de juiste snaar raken
Ysselsteyn | Ze verheugt zich er enorm op. Optreden voor haar eigen thuispubliek in herberg De Peel in Ysselsteyn. Suzan Spreeuwenberg is een van de artiesten tijdens een avondje livemuziek op woensdag 4 mei. Samen met gitarist Maarten Lucassen. "Spannend. Zingen voor mensen die je goed kent, is toch net even iets anders, maar meteen ook weer heel leuk."
Door Henk Lammen
Muziek, zingen. Ze kreeg het thuis met de paplepel ingegoten. Suzan, haar ouders en jongere broers zijn allen lid van de plaatselijke fanfare. Voor de 19-jarige Ysselsteynse is zingen net zo vanzelfsprekend als eten en drinken. En praten, want als ze eenmaal op haar praatstoel zit, is er geen houden meer aan. "Als kind zong ik al in bad. Dus dat heeft er altijd wel ingezeten. Het begon pas echt serieus te worden toen ik zanglessen ging nemen bij het kunstencentrum in Venray. En daarna bij Gé Titulaer in Venlo bij wie ik nu nog steeds zanglessen volg." Suzan wil zich vooral ontwikkelen als zangeres. Titulaer is voor haar dan ook vooral een uitstekende leermeester. "Een heel aardige man met veel humor, maar vooral iemand waar ik enorm veel van leer. Op het gebied van tekstverdieping, het overbrengen van muziek, maar ook timing. Een andere versie creëren van een bekend nummer." Ze voegt de daad bij het woord en begint meteen spontaan I wish van Stevie Wonder te zingen. Maar dan wel met een eigen sausje. "Begrijp je", stelt ze vragend. Suzan Spreeuwenberg zingt tijdens bruiloften en partijen, kroegavonden en festivals, maar ook een afscheidsdienst. Als solozangeres, akoestisch, met en zonder muzikale begeleiding. Het podium is om het even, zo lang ze maar kan zingen. "Het geeft me enorm veel voldoening. Het belangrijkste vind ik dat ik mensen kan raken. Dat ze kippenvel krijgen tijdens mijn optreden. Dat is het grootste compliment dat je kunt krijgen. De juiste snaar raken. Daar gaat het om." In haar beginperiode wist ze moeilijk de touch met het publiek te vinden. Nu ze steeds meer wordt gevraagd, gaat ook dat haar makkelijker af. "Nee, podiumangst heb ik nooit gehad. Ik weet altijd wel te presteren onder druk. Het gaat meer om het entertainen van het publiek. Een stukje humor er ingooien. De mensen niet alleen muzikaal vermaken. Dat werkt."
In de keuken van haar ouderlijk huis in Ysselsteyn ratelt ze onverdroten voort. Haar moeder is bezig met de warme maaltijd. Pop, soul, een klein beetje jazz, haar favoriete muziekstromingen. Covers van onder anderen Anouk, Stevie Wonder, Amy Winehouse, maar ook Bon Jovi. Klassiekers die ze het liefst in een eigen vorm giet. Het is niet haar eindstation. "Wat ik het liefste wil?", herhaalt ze zonder verder na te denken. "Mijn ambitie is eigen nummers te maken. Ik heb de laatste tijd nogal heftige dingen meegemaakt, dat is mijn inspiratie voor teksten. Daar ga ik mee aan de slag. Het liefste akoestisch, want dat is voor mijn de meest pure vorm van zingen, muziek maken." De Ysselsteynse zangeres wilde van een passie haar beroep maken. Ze werd echter twee keer niet aangenomen op het conservatorium. Daar heeft ze inmiddels vrede mee en is nu tweedejaars student pedagogiek aan de HAN in Nijmegen. "Ik leef van dag tot dag en zingen is mijn grote uitlaatklep."