Nog één keer feest
Merselo | Leo Marcelis (87) en Cisca Marcelis-Pruijn (84) uit Merselo waren vorige week zaterdag (23 april) 60 jaar voor de wet getrouwd. Naar aanleiding van 23 mei, als het stel ook 60 jaar voor de kerk getrouwd is, wordt er nog één keer flink uitgepakt.
Door Sven Poels
Bestaat er zoiets als het lot? Wie het verhaal van de bijzondere ontmoeting tussen Leo en Cisca hoort, neigt wellicht naar een 'ja'. Op een zomerdag in 1952 komen de twee elkaar tegen op het Kersenfeest in het Gelderse Gendt. "Ik mocht nooit van huis om in een ander dorp te gaan dansen", vertelt de nu 84-jarige Cisca, toen nog een jongedame van twintig, woonachtig in Doornenburg. Op deze bewuste dag, inmiddels 64 jaar geleden, kon dat wel. Op het Kersenfeest komt Cisca de drie jaar oudere Leo uit Elst tegen, die uitgerekend díe dag zijn toenmalige vriendinnetje de bons had gegeven. Leo: "Of het zo moest zijn? Schijnbaar wel..."
Dan wat sprongen in de tijd. Vier jaar later, op 23 april 1956, geven de twee elkaar het jawoord. Eerst voor de wet, een maand later voor de kerk. Het verliefde koppeltje gaat samenwonen in Elst, waar het zestien jaar lang samen een tuinderij runt.
Toen uitbreiding niet mogelijk was, verhuisde het tweetal – inmiddels verrijkt met de geboortes van Antony (1957), Marga (1958), Louis (1960) en Leo (1963) – naar Merselo. Eerst ruim zestien jaar in de straat Grootdorp, waar het een agrarisch bedrijf heeft, daarna naar een fraai huis in Kleindorp, waar het alweer 27 jaar gelukkig samenwoont.
Terugkijkend op al die jaren komen mooie maar ook verdrietige herinneringen naar boven. 'Heel bijzonder' vinden Cisca en Leo de uitstapjes naar de kermis in Elst, waar met een heel gezelschap veel lol werd beleefd.
"Ook hebben we hier in Merselo uitbundig carnaval gevierd", vertelt Cisca. "Je voelde dan de saamhorigheid van het dorp."
Ook is ze bijzonder trots op haar kinderen, die op school allemaal slaagden en goed terecht zijn gekomen. "Moeilijk was toen we uit Elst weg moesten."
Toch valt dat in het niet bij het verkeersongeluk van zoon Antony, die daarna vijf dagen in coma lag.
"Ik heb die dagen niet geslapen, maar gelukkig is het wel nog goedgekomen." Leo: "Ja, dat was wel een van de ergste dingen..."
60 jaar bij elkaar zijn: dat gebeurt natuurlijk niet zomaar. Wat is het geheim? "Die is er niet", meent Cisca. "Leo en ik zijn twee van dezelfde polen. We hebben allebei veel te zeggen." Uiteraard botst dat wel eens. "Ik kan 100 keer kwaad worden, maar maak het 1000 keer goed. Ik kan nooit lang boos blijven." Daarvoor betekent Leo gewoon te veel voor haar. "We zijn samen door dik en dun gegaan, daar zijn we ook sterker door geworden. We zijn altijd voor elkaar opgekomen. En ondanks alle drukte hadden we een goed sociaal leven."
Over een paar weken, als het stel ook 60 jaar voor de kerk getrouwd is, wordt er met de familie nog één keer uitgepakt. Leo: "We hebben veel jubilea gevierd."
Cisca: "Maar we zitten in de afsluitende fase van ons leven. Dit is het laatste feest dat we geven."