"Werken met klei is verslavend"
Smakt | In 2010 lanceerde kunstenares Jolanda Nabben (34) uit Smakt de kunstmarkt Kunstfladder. Vijf jaar lang was ze het gezicht van het kunstzinnige evenement in hartje Venray, totdat ze in 2015 het stokje overdroeg aan Minca Albers. Nabben zit echter niet stil.
Door Henk Lammen
"Als ik niet met kunst bezig kan zijn, word ik chagrijnig." Ze lacht erbij, zoals ze vaak en graag doet. Lachen. "Kunst is voor mij de ideale bezigheid om mijn hoofd leeg te maken." Dan vraagt de kleine spruit Ted, pas tien weken oud, opnieuw de aandacht.
Jolanda Nabben verdeelt tegenwoordig haar tijd over drie bezigheden: haar gezin, werk en haar hobby. Want bezig zijn met kunst is iets wat haar niet loslaat. Vier dagen per week geeft ze nog lessen CKV, tekenen, handvaardigheid en kunstgeschiedenis aan het Dendron College in Horst. Daarnaast heeft ze de zorg over haar twee jonge kinderen, want naast de jongste Ted vraagt ook Jip (2,5 jaar) om de liefde van zijn moeder. De kunstenares studeerde in 2002 af aan de Kunstacademie ArtEZ in Arnhem. Tekenen en schilderen hadden haar voorliefde, totdat ze voor het eerst in aanraking kwam met klei. "Ik was meteen verslaafd", vertelt ze enthousiast. "Van mijn eerste twee maandlonen heb ik meteen een keramiekoven gekocht."
De fascinatie voor het werken in klei is niet helemaal definieerbaar. "Het gevoel dat ik iets in handen heb, letterlijk iets zie ontstaan", doet ze een eerste poging. "Het is nooit een blijvende vorm. Pas als het uiteindelijk de oven in gaat, is het definitief. Werken met klei geeft me bovendien rust en ontspanning."
Ze begon met het maken van keramische vazen en schalen, later ook beelden. Sieraden en gebruiksvoorwerpen. "Ik maak nooit twee keer hetzelfde. Als eenmaal iets goed lukt, is voor mij de uitdaging weg. Dan zoek ik andere wegen, andere uitdagingen." Ze is dan ook weer een andere weg ingeslagen en vervaardigt tegenwoordig muurobjecten, maar wel als combinatie van klei en glazuur. Een vak apart, glazuren, stelt ze stellig. "Werken met glazuur is altijd een verrassing. Het komt nooit uit de oven zoals je het in je hoofd had. Dan is de kleur weer anders, eigenlijk weet je nooit hoe het eindproduct uiteindelijk is. Dat is ook meteen het mooie, dat houdt het altijd spannend. Telkens weer de grens op zoeken."
Met het maken van muurobjecten gaat ze feitelijk ook weer terug naar haar roots, tekenen en schilderen. "Ik wilde weer iets met tekenen gaan doen. Met deze nieuwe vorm kan ik beide combineren, werken met klei en tekenen. Als de kleivorm nat is, tekenen ik in de objecten figuren. Vogels, hoofden, bloemen. Met een satéprikker, ja. Een praktische oplossing."
Ze moet er zelf om lachen. "Dat werkt het beste. De objecten worden vervolgens twee keer gebakken, waarna ik het geheel afmaak met glazuur." De komende tijd gaat ze haar nieuwe werken presenteren. Tijdens beurzen en exposities. "En uiteraard tijdens de kunstmarkt in Venray. "Ja, dat blijft toch een beetje mijn kindje. Ik ben blij dat Minca opnieuw de organisatie op zich heeft genomen."