"Ik wil gewoon helpen"
Wanssums | Over drie dagen (zondag 6 maart) vliegt ze naar Griekenland. Met een missie: de vluchtelingen in de hoofdstad Athene helpen. "Zo'n kans krijg ik nooit meer. Ik wil helpen, hoe klein mijn bijdrage ook zal zijn. Dit moet ik doen." Elien Thielen (23) poseert lachend voor de foto bij de haven in haar woonplaats Wanssum. Die ruilt ze voor een week in voor de haven van Athene.
Door Henk Lammen
Elien Thielen is derdejaars studente Social Studies aan de Fontys Hogeschool in Eindhoven. In het kader van hun stage konden de eerste- en tweedejaarsleerlingen zich inschrijven voor de 'Griekenlandreis' van hun school. Om een week lang vrijwilligerswerk te doen in Athene. "Ik zag de oproep en heb me meteen gemeld. Ik ben dan wel derdejaars, maar die kans wilde ik niet laten liggen. Die krijg je maar een keer", vertelt ze enthousiast over het avontuur dat haar te wachten staat. Haar verzoek werd gehonoreerd en zondag vliegt ze vanaf Schiphol met acht studiegenoten richting Griekenland. Eerder al nam ze deel aan buitenlandse stages in Polen en Bosnië. De trip naar Griekenland is van een heel andere orde. Met duizenden komen de vluchtelingen naar de hoofdstad van het land. Het Victoriaplein is het centrale verzamelpunt van mensen. Ouders die met hun kinderen in de straten van Athene liggen, vechtpartijen zijn aan de orde van de dag, een erbarmelijke hygiëne. Kinderen die bedelen voor een slokje water of eens stukje fruit. Elien ziet de beelden dagelijks via (social) media. En weet dat ze de wereld niet kan redden. "Ik heb er ook geen oplossing voor", zegt ze heel realistisch, "Er zijn zoveel meningen in de media. Je weet niet wat waar is, wat er wel of niet echt aan de hand is. Ik denk ook dat er geen oplossing is. Ik wil echter helpen, hoe klein die bijdrage ook is. Ik kan en wil iets doen. Dat is mijn drijfveer." Wat haar te wachten staat, weet ze niet. "De situatie in Griekenland verandert iedere dag. We zullen dus veel moeten improviseren. Ons aanpassen aan de situatie ter plaatse." Het doel is wel vastomlijnd, zeven dagen op vrijwillige basis werken. Om de vluchtelingen in Athene een riem onder het hart te steken. Het idee te geven dat ze niet vergeten worden. Een ding weet ze zeker. "Het wordt keihard werken, lange dagen maken. Maar eerlijk gezegd, lig ik daar niet wakker van. Ik heb er enorm veel zin in."
De toeloop van vluchtelingen naar Athene lijkt oneindig. De spanningen lopen hoog op, de wereldpolitiek weet zich kennelijk geen raad met de situatie. In Piraeus, de havenstad bij Athene, komen vluchtelingen onverminderd met duizenden per dag aan, met grote veerboten vanaf de eilanden. Tot voor kort stroomden de meesten snel door naar het noorden van Griekenland. Maar die grens zit nu bijna dicht. Macedonië laat mondjesmaat nog mensen binnen. Alleen Syriërs en Irakezen. De rest probeert het een paar keer illegaal of keert terug naar Athene. Haar eigen bijdrage aan de stage naar Griekenland kost Elien tussen 400 en 500 euro. In de hoofdstad verblijven ze een week lang in een hostel. Ze heeft het er graag voor over. Want ze wil gewoon helpen. "We gaan kleding uitdelen, eten, dekens en water, maar ook de kinderen vermaken. Als er ferryboten met vluchtelingen aankomen, zullen we klaarstaan met flessen water, babyvoeding, melk, luiers. Daarnaast neem ik spullen mee, zoals kleding. En verder zijn we bezig om geld in te zamelen om daar spullen te kopen. Tandenborstels, tampons, maandverband, speelgoed, kleding. Alles wat de vluchtelingen nodig hebben."
Evelien Thielen heeft inmiddels haar minor gehaald. Ze werkt in Deurne in een gesloten groep met meisjes van 14 tot 18 jaar met gedragsproblemen. Geen gemakkelijke opgave. Dat wat ze in Griekenland gaat ervaren, kan haar op voorhand niet bang maken. "Ik word voor dit soort werk opgeleid", zegt ze zelfverzekerd. "Natuurlijk zijn de beelden op televisie schokkend. Het zal af en toe slikken zijn, maar ik laat me er niet door afschrikken. Deze schoolervaring in het buitenland geeft me een bredere kijk op het leven. Voor een week weg uit mijn vertrouwde omgeving. Deze week is voor mij geslaagd als ik iets voor de mensen kan betekenen. Met mijn eigen ogen kan zien wat er aan de hand is. En natuurlijk zullen er emotionele momenten zijn. Daar loop ik echter niet voor weg."