'Met vlaai schoonouders paaien'
Venray | Jac en Elly van Sinten-Welten trouwen op 14 januari 1966 voor de wet. Omdat het zes weken daarna vastentijd is, mag er volgens het katholieke geloof niet worden getrouwd. Pas tijdens halfvasten, 19 maart, kunnen ze ook voor de kerk trouwen. "In maart is voor ons de vijftig jaar echt vol en geven we dan een feestje voor familie en vrienden."
Jac en Elly ontmoeten elkaar in 1958 in natuurbad De Klarinet in Deurne. Elly: "Op woensdagmiddag van 14.00 tot 16.00 uur was daar gemengd zwemmen. Jac had daar wel oren naar en kwam vanuit Venray naar Deurne om daar te zwemmen en meiden te spotten. Samen hebben we daar het zwemdiploma A behaald. Ik weet nog goed dat de jongens eerst op mochten en dat Jac met zijn diploma naar buiten kwam en voor de poort op mij wachtte totdat ik naar buiten kwam met het papiertje. Na een korte periode liet Jac zich niet meer zien, tot dat hij een jaar later plotseling weer opdook in Deurne. Vanaf die tijd hadden we stiekem verkering."
"In 1960 verloofde mijn oudste broer zich", gaat Jac verder. "Ik wilde heel graag dat Elly er bij was en daarom heeft mijn moeder naar de ouders van Elly gebeld om te vragen of zij met de bus vanuit Deurne naar Venray mocht komen. En dat mocht! Wel moest ik beloven dat ik haar later die avond netjes thuis zou brengen. Dat deed ik. Ik nam een paar stukken vlaai en sigaren mee en kocht zo mijn schoonouders om. Vanaf dat moment mocht ik ieder weekend komen. We hebben een fijne verkeringstijd gehad, met de bromfiets op vakantie naar Luxemburg en Amsterdam. Daar werkte ik geregeld op grote bouwprojecten voor de firma H. Clephas, tot we in 1966 trouwden. Dat is nu 50 jaar geleden. In die jaren zijn wij trotse ouders geworden van twee zonen en grootouders van vier kleinkinderen."
De wieg van Jac staat in 1943 in de Gasstraat in Venray. Na de St. Odastraat verhuist de familie in 1951 naar de Langeweg. Samen met zijn zus en drie broers groeit hij op in een groot gezin, want zijn ouders hebben buiten hun eigen kinderen ook nog drie pleegkinderen en een cliënt van St. Anna. "Mijn vader en moeder stelden hun huis open voor gezinsverpleging, wat inhield dat iemand van St. Anna dag en nacht bij ons woonde. Ik heb een ontzettend leuke jeugd gehad op de Langeweg. Toen was dat gebied nog onbebouwd en konden wij ons uitleven in de natuur en de bossen van het vlakwater. In 1957 zijn wij verhuisd naar een grotere woning op de Prinses Marijkestraat. In 1973 kochten wij de woning van mijn ouders, waar ik nu met Elly nog steeds woon."
"Na de LTS opleiding ben ik via Muvero in Oostrum aan de slag gegaan bij het constructiebedrijf van Harry Clephas in Venray. Hier heb nog meegewerkt met het vervaardigen van het kruis en de haan voor de nieuwe toren van de Grote Kerk in Venray. Het plaatsen van het kruis was een hachelijk avontuur, op grote hoogte moest ik met hamer en beitel de transportsteunen los kappen.
Toen ik in 1968 bij de gemeente in dienst kwam als technisch medewerker van het gemeentelijke zwembad, belandde ik plotseling in totale andere wereld. Achteraf gezien zat ik daar niet op mijn plek. Toch heb ik met ups en downs het werk bijna 25 jaar met volle overgave gedaan. Toen werd het tijd voor iets nieuws, samen met Elly."
Dat 'iets nieuws' wordt een eigen videobedrijf: Sinvid Video. "Als amateur filmer had ik al veel ervaring. In 1989, na het uitkomen van de film 'De vergeten slag', kwamen we plotseling in de spotlights te staan. Het enorme succes maakte de weg vrij voor een nieuwe stap, de professionele audiovisuele wereld. Wij hebben toen een eigen complete nieuwe studio gebouwd. Na zijn studie kwam al snel mijn oudste zoon erbij en hebben wij ons bedrijf, dat nu Sinvid Mediamakers heet, groot gemaakt. Nog steeds produceren wij een breed scala aan audiovisuele producties en documentaires. Daarnaast maken we nog elke maand voor Peel en Maas TV het veel bekeken geschiedenisprogramma 'Venray van Toen'."
Elly ziet in juni 1944 het levenslicht in Deurne. "Ik was de oudste dochter en dat betekende in een katholiek gezin dat ik goed in de gaten gehouden werd, maar ook dat ik niets te kort kwam. Na de lagere school ben ik naar de huishoudschool gegaan. Eigenlijk duurde de opleiding vier jaar, maar de vierde klas werd opgeheven omdat er te weinig leerlingen waren. Toen ik 16 werd, ben ik via mijn vader terecht gekomen bij textielbedrijf Hatema in Helmond. Daar heb ik een aantal jaren gewerkt als (pons)typiste en later in de boekhouding van het bedrijf. Toen wij trouwden, bleef ik thuis, verzorgde het huis en bracht de kinderen groot. Jac was in deze periode veel van huis. In zijn vrije tijd kluste hij veel."
"Elly heeft veel meer gedaan in die tijd", vindt Jac. " Ze heeft een aantal jaren vrijwilligerswerk gedaan in het ziekenhuis. Net als mijn ouders hebben wij al meer dan 45 jaar iemand in huis met een psychiatrische achtergrond. Nog steeds zorgt Elly voor Mien van 87 jaar. Mien is een van de weinige mensen die nog in de 'gezinsverpleging' in Venray zit. Verder heeft Elly nog 12 jaar bij de fietsenwinkel geholpen van mijn vriend, wiens vrouw op jonge leeftijd overleed. Mede dankzij onder andere Elly is de winkel toen behouden gebleven. Daar ben ik heel trots op."
Elly en Jac reizen over de hele wereld en zoeken vaak het avontuur op, in Spanje, Frankrijk en Australië. "Eén keer hebben we 2,5 maand met de auto een rondreis gemaakt door Australië. Jac heeft met zijn broer Ayers Rock beklommen, dat mocht in die tijd nog. Toen onze jongste zoon nog international vrachtwagenchauffeur was, gingen we geregeld mee op avontuur door heel Europa." Een andere hobby is motorrijden. Tot twee jaar geleden maakten ze samen met vrienden veel motortochten. Jac is altijd supporter van SVV geweest, in hart en nieren. "Vanaf jonge leeftijd nam mijn vader me mee naar alle wedstrijden, hij was grensrechter. En als we dan in het zuiden kwamen en de deuren van de bus gingen open, riepen de supporters: 'daar komen de gekken uit Venray'." Nog steeds gaat Jac elke week trouw naar alle wedstrijden. Elly zwemt wekelijks met vriendin Jacqueline haar baantjes. "Na 50 jaar huwelijk is ons motto: je moet ook het geluk hebben om deze mijlpaal mee te kunnen en mogen maken."