'Geef elkaar de ruimte'
Ysselsteyn | Ze trouwden voor de wet én voor de kerk op zaterdag 8 januari 1966. Dat kon eigenlijk niet, want het gemeentehuis was 's zaterdags gesloten. Dankzij bemiddeling van de Venrayse notaris Receveur mocht het toch. Maar niemand mocht het weten. Daarom staat er in het trouwboekje van Wim (72) en Gerrie Broers (72) 7 januari 1966 als officiële datum.
Wim en Gerrie Broers leren elkaar kennen tijdens familiefeesten. De neef van Wim is namelijk getrouwd met de zus van Gerrie. Als de vonk overspringt, moeten Wim en Gerrie vooral veel geduld hebben. "We zagen elkaar de eerste vijf jaar één keer per maand", vertelt Gerrie. "Wim woonde in Venray, ik in Babyloniënbroek. Nog nooit van gehoord, waarschijnlijk. Babyloniënbroek is nu een dorp in de gemeente Aalburg in de provincie Noord-Brabant. Er wonen een paar honderd mensen. Ysselsteyn en Babyloniënbroek liggen zo'n 100 kilometer van elkaar af. Dat was beginjaren zestig, toen wij verkering kregen, een flinke reis. En duur ook. De ene maand ging ik naar Venray, de andere maand reisde Wim naar Babyloniënbroek. Ja, dat was soms moeilijk. Er waren wel eens momenten dat we ons afvroegen 'gaat dit wel goed'. Totdat Wim op een bepaald moment zei: 'we moeten nu toch een keuze maken'. Dat hebben we gedaan. Ik ben toen naar Venray verhuisd. Nee, daar had ik geen moeite mee, ik voelde me er snel thuis. In 1966 zijn we naar Ysselsteyn verhuisd."
Gerrie vindt als huishoudster werk bij notaris Receveur, Wim gaat in 1959 aan de slag op het Duitse kerkhof. In 1974 stapt hij over naar Defensie (mop-complex gelegen naast het Duitse kerkhof) waar hij tot zijn pensioen in 2004 blijft werken als monteur.
Ze krijgen twee zonen. Peter is inmiddels 49 jaar, hij is getrouwd met Mariëlle en er zijn twee kleinkinderen. De tweede zoon van Gerrie en Wim sterft al na zeven maanden aan de gevolgen van griep.
Op zaterdag 8 januari 1966 trouwen ze in Venray. "Met dank aan notaris Receveur mochten we op zaterdag ook voor de wet trouwen. Dat kon eigenlijk niet, want het gemeentehuis was 's zaterdags gesloten. Omdat mijn familie zo ver weg woonde, wilden we graag op een zaterdag trouwen. Dan kon mijn familie er ook bij zijn. Gelukkig kon dat dankzij bemiddeling van de notaris, al moesten we wel 7 januari als officiële trouwdatum opgeven."
Het geheim van 50 jaar samen zijn, is elkaar ook vrijheid gunnen.
"We zijn al 55 jaar samen, als je onze verkering erbij telt. Dat houd je alleen vol als je elkaar ook de ruimte geeft. We doen veel dingen samen, maar ook alleen. We hebben onze eigen hobby's en doen ieder vrijwilligerswerk. Gelukkig zijn we nog redelijk fit en mobiel. Wim rijdt nog auto en fietst, ondanks zijn vier protheses. Ik zit nooit achter het stuur, ik heb namelijk geen rijbewijs. Mijn drie zussen wel, maar ik niet. Ik heb jarenlang bromfiets gereden."
Hun 50-jarig huwelijksfeest vieren ze bij café-restaurant Roelanzia in Ysselsteyn.
"Dat is bekend terrein voor ons. Daar hebben we ook ons 25-jarig en 40-jarig huwelijksfeest gevierd. We weten dus hoe we daar kunnen feesten, we hebben vaak genoeg geoefend!"