"Het was een groot avontuur"
Heide | "Een avontuur? Dat was het zeker!" Marly Peeters uit Heide beantwoordt de eerste vraag met overtuiging. De 24-jarige Peeters werkte drie maanden lang als vrijwilligster via de organisatie Work the World op de verloskamer in een ziekenhuis in Dar es Salaam (Tanzania). "Een ding is zeker. Je kunt jezelf niet voorbereiden op de verschillen in de verloskundige zorg die je in Tanzania ondervindt."
Door Henk Lammen
Ze is nu op de kop af een week weer in Nederland. Marly Peeters kijkt met voldoening terug op drie maanden die haar leven enorm hebben verrijkt. Op de werkvloer in Tanzania verbaasde ze zich iedere dag opnieuw. "Er bevallen meerdere vrouwen, maximaal acht, in een ruimte van vijf bij vijf meter. Op oncomfortabele verroeste bedden. De privacy ver te zoeken", schetst ze een beeld van de werkomstandigheden in het ziekenhuis in Dar es Salaam.
"De partner is bij de bevalling niet aanwezig, want dit is niet het gebruik in dit land. De begeleiding door het lokale personeel ontbreekt in vele opzichten en als de vrouwen niet stil zijn, worden ze geslagen. Nadat de baby geboren is, moeten de vrouwen plaats maken en zitten ze vijf minuten na de bevalling op een houten tuinbankje borstvoeding te geven. Hierna moeten ze lopend naar de kraamafdeling een eindje verderop waar vier vrouwen en vier baby's op 1 matras liggen."
Ze laat even een stilte vallen. Laat de afgelopen drie maanden in de verloskamer nog een keer de revue passeren. "De verloskundige zorg in dit ziekenhuis in Tanzania is erg primitief, mede door het gebrek aan gespecialiseerd personeel, apparatuur, materialen, pijnstilling voor tijdens de weeën en het hechten achteraf. Het was voor mij dan ook vaak confronterend om te zien hoe weinig begeleiding en voorlichting er tijdens de zwangerschap, bevalling en kraamperiode werd gegeven."
Volgens Peeters moeten de bevallen vrouwen vaak onnodig veel pijn lijden. "Ik heb pasgeboren baby's onder mijn ogen moeten laten sterven door het gebrek aan materiaal. Reanimaties van baby's heb ik meerdere keren moeten toepassen en dat was elke keer op mentaal gebied best zwaar. De baby- en moedersterfte ligt in Tanzania een stuk hoger dan in westerse landen. Bij heel veel vrouwen ging de bevalling gelukkig wel zoals het hoort en op natuurlijke wijze. Het blijft bijzonder om bij het begin van een nieuw leven aanwezig te mogen zijn en het was mooi om te zien dat de moeders het leuk vonden als een mzungu (westerling, red.) haar bevalling had begeleid."
Ze maakte veel mooie dingen mee in Tanzania, maar ook heftige. Aan het einde van de week keek ze iedere keer opnieuw uit lange werkdagen af te sluiten met de andere meiden en jongens in het huis waar ze verbleef. "We zijn in de weekenden Dar es Salaam gaan verkennen, marktjes afgegaan, op stap geweest, tripjes naar Zanzibar gemaakt, hebben we een weeshuis bezocht. Naast hard werken in de verloskamer was er gelukkig ook genoeg tijd voor ontspanning."
Het dagelijkse patroon maakte vooral in het begin enorme indruk op jaar. Iedere ochtend ging ze met de dala dala, busjes in Tanzania die tot de nok toe worden volgepropt en waar de zweetlucht duidelijk aanwezig is, naar het ziekenhuis. Langs de straten zag ze veel armoede en was het contrast met Nederland schrijnend. "Maar het mooie is dan ook weer dat ik veel over de cultuur in dit land te weten ben gekomen en er van heb mogen proeven."
Over een ding is Marly na haar periode in Tanzania stellig: "Tijdens drie maanden stage heb ik me verder kunnen ontwikkelen en ben ik er sterker uitgekomen. Voor iedereen die twijfelt om werkervaring op te doen in het buitenland zeg ik doen! Het verrijkt je leven ontzettend."