Vierdaagsedagboek Bas Litjens: "Toen kwam de man met de hamer"

De derde dag van de Vierdaagse in Nijmegen heeft donderdag opvallend veel uitvallers opgeleverd. De hitte en de heuvels in Groesbeek zijn 1.225 wandelaars te veel geworden. Deelnemer Bas Litjens uit Merselo houdt voor Peel en Maas iedere dag een dagboek bij. Ook voor hem was het enorm afzien. Zijn beleving van de derde dag.

"Het is 02.15 uur in de nacht. Ik heb amper geslapen. Het ging gewoon niet! De hitte, ook 's nachts, speelt me parten. Te warm of zo. Ik pep me op en vol goede moed verschijn ik aan de start. Het is 04.00 uur en ik vertrek meteen als een speer. Het hoge tempo kan ik zo'n 30 kilometer volhouden. Net na de lus, waar we weer aansluiten bij de deelnemers aan de 40 kilometer, kak ik helemaal in. Het is verschrikkelijk, ik ben niet meer vooruit te branden. Vijf kilometer lang is het zweten, afzien, de aanmoedigingen vanaf de kant gaan helemaal aan me voorbij. Er volgt een kleine opleving, ik ben opgelucht. Ik pak mijn wandeltempo op richting finish. Tot zes kilometer voor het einde gaat het weer voortvarend. Maar dan, plotsklaps, is ie er, de gevreesde man met de hamer. Ik voel me steeds beroerder en loop ook steeds langzamer. Ik wil wel, maar het gaat gewoon niet meer. De accu is leeg, de brandstof op. De laatste kilometers op de automatische piloot naar de eindstreep. Om half een 's middags ben ik binnen. Niet gek na zo'n afschuwelijke dag. Ik fiets naar huis en dan begint de ellende. Koude rillingen, koorts, misselijk, het wordt steeds erger. Ik ga op bed liggen en bel mijn vader en zus. Die zijn er zo. Ik krijg een aspirientje, water, om bij te komen. Wat ik wil? Rusten, alleen nog maar rusten. Waarschijnlijk heb ik last van een hitteaanval, of een zonnesteek. De lol is er vanaf. Nu kijken hoe het morgenvroeg is, of ik wel kan starten. Ik hoop natuurlijk wel, maar mijn gezondheid gaat voor. De Via Gladiola is in deze uurtjes ver weg. Tot morgen!"