Column: Dierentuin Leunen

Wat is er aan de hand in Leunen? Schreef ik laatst nog over het loslopende hondje van de pastoor waarvan ik dacht dat dit een unicum was, blijkt dat er zowaar 'dierenoverlast' in Leunen is. En nee, niet van de boerderijdieren van De Mukkenstal of van de dieren achter de toonbank bij Slagerij Verkoeijen, maar van twee loslopende pony's, een aangelijnde kat en hondenpoep. Potverdorie, ik dacht dat Leunen zo'n gezellig dorp was! Zo'n idyllisch dorpje waar mensen elkaar altijd begroeten, auto's nog 30km per uur rijden, de pony's keurig in de wei staan en hondenbezitters altijd een plastic zakje bij zich hebben. Maar blijkbaar is dat niet zo. Leunen wordt steeds meer een dierentuin. Althans, als het aan een paar mensen in het dorp ligt. Zoals de twee tienjarige kinderen die zonder begeleiding op een shetlandpony door het dorp rijden. Ik zeg: aanpakken die criminelen. Je kunt er niet vroeg genoeg bij zijn. Nu rijden ze nog op pony's, maar straks zijn het grote knollen. Wat dan overigens wel bij de naam van de carnavalsvereniging past. Ook al is mijn dialect slecht, ik weet natuurlijk wél dat 't Knölleke verwijst naar de mannelijke versie van een paard. Waar anders naar? Dan is er ook nog een aangelijnde kat die poept in de zandbak waar kinderen in spelen. Laat ik daar niet teveel woorden aan vuil maken (hè, wat een fijne woordspeling), maar dat is echt ranzig. Dat doe je toch niet? Het voordeel aan een kat hebben als huisdier is juist dat je hem niet hoeft uit te laten. Laat staan in een zandbak. Dan nog even het laatste, meest grote probleem: hondenpoep.  Het schijnt dat je bijna niet meer door Leunen kan lopen, zonder het gevoel te hebben dat je op safari bent. Tja, dat is niet fijn. Daarom mijn oproep over poep. Stoute hondenbezitters uit Leunen, neem je verantwoordelijk. Leunen is geen safaripark. Anders had je wel een kaartje moeten kopen.