Bang voor beelden

Het is misschien wat zwaar om mijn eerste column na de zomerstop mee te beginnen, maar ik wil jullie iets serieus vertellen. Iets waar ik me deze zomer bewust van werd. En tegelijk door werd verward. Dat gebeurde door beelden. Beelden waar ik niet naar zocht, maar wel zag. Op Twitter, Facebook of nieuwswebsites.

Het hoofd van James Foley op zijn eigen lichaam, lijken in een Oekraïens veld na de vliegramp van MH17. Beschietingen van mensen in de Gazastrook, dode kinderen in Irak. Het waren verschrikkelijke beelden. Wat dat betreft hebben terreurorganisaties hun ideale medium wel gevonden. Gratis, grootschalige verspreiding van hun terreur waardoor nog meer mensen bereikt worden en nog meer mensen bang kunnen worden gemaakt.

Op televisie worden schokkende beelden geblurd, worden discussies gevoerd op redacties over wat wel en niet toelaatbaar is om uit te zenden. En als er iets heftigs wordt getoond, waarschuwt de presentator nog vooraf. Zodat je de mogelijkheid hebt om een andere kant op kunnen kijken. Maar op internet is er geen algemene redactie, geen algeheel strikt controlepunt. En word je, zomaar, zonder de kans om nog even weg te kunnen kijken, geconfronteerd met de meest afschrikwekkende beelden.

Maar weet je waar ik me bewust van werd bij het zien van deze beelden? Het feit dat ze me eigenlijk niet zo angstig maakten. Begrijp me niet verkeerd, het zijn ronduit gruwelijke beelden. Maar ik kon er naar kijken. En dat vond ik enerzijds raar en bijna walgelijk van mezelf. Want waarom kon ik zo'n afschuwelijke beelden verdragen? Waarom werd ik er niet bang van? Maar ik dacht na. En besefte dat het misschien wel een goede ontwikkeling is. Want door er niet meer angstig van te worden, wordt het doel van deze terreurbeelden ontkracht. Ik zet me af tegen de betekenis van het woord 'terrorisme'. Kan dat?

Het is dinsdagavond. Een tweede onthoofdingvideo verschijnt, van journalist Steven Sotloff. Zijn naam is geen trending topic op Twitter. Foto's van zijn dode lichaam verschijnen niet in mijn timeline. Ik vraag me af of bij meer mensen de aandacht  is verslapt door hetzelfde verschijnsel waar ik me bewust  van ben geworden. Of zijn ze te druk geweest met het zoeken naar de naaktfoto's van Jennifer Lawrence en Kate Upton? Ik hoop dat laatste. Want als zelfs een onthoofdingvideo ons niet meer zo hard raakt, wat gaan terroristische organisaties dan bedenken om ons te kunnen shockeren?