Column Marit: Gewoon Perry

Perry. Een man van wie je alleen de voornaam hoeft te noemen en mensen weten wie je bedoelt. Een man, die snacks behandelt als vrouwen. Een man, aan wie ik mijn allereerste column op deze voorpagina met alle liefde wil wijden. Oké, ik ben veel te jong om zijn totale jubileumlengte te kunnen hebben meegemaakt. Maar zelfs ik heb al nostalgische herinneringen aan deze fantastische afterparty-plaats. Van 's nachts in de keuken zelf een eitje mogen bakken van Perry, tot zijn scherpe antwoorden op mijn aangeschoten vragen als 'of hij tijdens het WK meer oranje snacks verkoopt?', het is al-tijd leuk in de Hoender. Een titel die overigens niemand gebruikt, want de Hoender ís Perry. En was Vette Perry. Nummers zijn er over hem geschreven. Op 3FM wordt over hem gesproken. Hij is de cultheld van Venray. Wat mij betreft verdient hij een grote poster. 'Perry for president', op het oude postkantoor. Sorry Patrick, maar als er iemand 'gewoon' is gebleven, dan is het Perry wel. Ondanks zijn schare fans, helpt hij me nog steeds even vriendelijk. En heeft hij mijn leven een stukje mooier gemaakt door mij een bourgondische kroket aan te raden. Weet je, eigenlijk is een poster te weinig. Perry verdient een standbeeld. Vinden jullie ook niet dat Henschenius weleens van zijn sokkel mag komen om plaats te maken voor een echte man? Niet met een veer en boek als attributen, maar met een frikandel speciaal in zijn rechter- en 'achtfieftig' in zijn linkerhand.