Grote mond

Ja, ook ik ga het proberen. Op maat voedsel leren kopen, is mijn streven nu de feestdagen weer op de deur beginnen te kloppen. Volgens de gemeente Venray gooit ieder persoon per jaar gemiddeld 150 euro aan gekocht voedsel weg, maar bij mij is dat veel meer. Schat ik. Volgens mij kieper ik dat bedrag aan eten alleen al na de kerst in de afvalbak. Ja, het is erg, ik weet het. Maar ik ben gewoon niet zo'n goede inkoper. Mijn ogen zijn altijd groter dan mijn toch ook niet al te kleine mond. Ik zie in de supermarkten gewoon te veel lekkere hapjes! Chips, taarten, cola, chocolade, snoepjes, broodjes, frikadellen, loempia's, pizza's en kauwgomballen: vaak koop ik ze, gewoon om te kopen en om te hebben. En, belangrijker misschien, om snel de winkel weer uit te zijn, want ik ben allergisch voor huis-, tuin- en keukengesprekken met een of andere lokale deze en gene als ik in de supermarkt ben. Ik kijk ook nooit naar aanbiedingen. Ik gooi de pakjes, flessen en doosjes die ik moet hebben of die er het mooist uitzien in rap tempo in de plastic tas die ik bij me heb, vervolgens gris ik bij de kassa gehaast de spaarzegels uit de handjes van de caissière en daarna sprint ik als een haas naar huis, waar veel van het gekochte voedsel dan blijft liggen tot het de houdbaarheidsdatum overschrijdt. Zonde! Bewust inkopen: ik doe mee! Maar ik blijf, ondanks het wakend gezondheidsoog van voedselwaakhond Foodwatch, wél gewoon zoete pindakaas, chocopasta en hagelslag bij mijn ontbijt eten! Met mate, dat wel€¦ Hannes