Column: Gnoes

Ik haat koopzondagen. Ja, sorry. Ik kan het niet helpen. Ik ben een echte man. Ik ga het liefst op dinsdagochtend om 9.30 uur naar de kledingwinkel, als het rustig is en die kledingwinkeljuffies nog zin in de dag hebben, en wil per se om 10.04 uur weer buiten staan. Met zakken vol truien, onderbroeken en sokken. Kleding? Nee, het interesseert met geen lor. Ik heb in mijn kast maar een pak, en dat is een totaal versleten trouwpak. Een keer gedragen, op de gelukkigste dag van mijn leven, zegt mijn vrouw. Man, wat voel ik me ongelukkig als het weer koopzondag is. Zeker als de maand december om de hoek komt kijken, de kinderen superdruk zijn door de komst van Sinterklaas en zijn zwarte pieten, heb ik het zwaar. Want, ja, ik geef het eerlijk toe: ik ben geen mensenmens!  Ik ben niet warm, innemend en liefdevol. Ik hoef me niet altijd te wentelen in het warme bad van de nabijheid van anderen, en hou al helemaal niet van dat overdreven familiaire gedoe. Zwarte pietjes op tafel, kaarsjes overal in huis, slingers, toeters, bellen en straks een kerstboom: het kan me gestolen worden! Zet mij voor de tv, met een biertje in de ene en een vrouwtje in de andere hand, en ik ben de meest tevreden man van Nederland. Maar goed, het is geven en nemen in een relatie, en dus strijk ook ik komende zondag maar weer eens over mijn hart. Ja, ik ga met  mijn prinses op koopjesjacht! Eerst hand in hand, vervolgens slenter ik wat achter haar aan en aan het eind van de dag sta ik uitgeput buiten op straat, terwijl zij samen met die andere op hol geslagen uitverkoopgnoes nog steeds door de winkels sjeest. Tja, het is genetisch bepaald: mannen kopen, vrouwen winkelen. Ach, ik zie shoppen met de vrouw vooral als een investering voor de rest van de dag. Voor wat, hoort wat, vrouwtje! Heb je lingerie gekocht? Dan doe ik mijn wandelschoenen alvast uit! Tot zondag?! Hannes