Huub Bom met zijn dochter Celina voor het hotel in Bouillon.
Huub Bom met zijn dochter Celina voor het hotel in Bouillon. Foto: Willem Menting

Hoe is het toch met? Huub Bom

Algemeen

Hoe is het toch met Huub Bom? De oud-Venraynaar vertrok in 1970 naar België om een restaurant te beginnen. Inmiddels runt hij een goedlopend hotel met restaurants in het Belgische Bouillon. De Telegraaf noemde Bom in 1987 Het wonder van de Ardennen, maar het leven was niet altijd even gemakkelijk voor de 74-jarige Bom. "Ik heb zwarte sneeuw gezien. Heb ontelbare slapeloze nachten gehad. Het hotel is jarenlang een enorme last geweest, maar ik ben ontzettend trots op het eindresultaat", vertelt Bom nu over zijn statige Hotel De La Poste.

Het nostalgische hotel aan de oever van de rivier Semois stamt uit 1730 en er zijn nog tal van historische kenmerken zichtbaar. Zo zijn de vloeren in de hotelkamers, houten planken die door de eeuwen heen zijn gevormd, nog authentiek. Het houtwerk op de trappen piept en kraakt en de kamers zijn gevuld met antieke meubelen. "We hebben alle meubelen laten restaureren in Polen. Het houtwerk is behouden gebleven, maar alles is opnieuw bekleed." Wat verder opvalt in de salon van het hotel zijn de grote schilderijen en kunstwerken aan de muur. "Vroeger sliepen hier ook wel eens kunstenaars die weinig geld hadden. Ze betaalden in kunst. Dat maakt de verzameling schilderijen bijzonder."

Hotel De La Poste (foto onder) werd gebouwd onder de naam Relais de Saint Hubert. Het was oorspronkelijk bedoeld voor welgestelde jagers. Later werd het hotel een wisselplaats voor paarden die de postkoetsen trokken op de routes Luik-Parijs en Antwerpen-Zwitserland. Bouillon, in het zuiden van de Belgische Ardennen, ligt op negen kilometer van de Franse grens. Ooit was het een kruispunt in de postkoetsenroute, tegenwoordig komen veel toeristen het stadje bezoeken. Ook zijn er ontelbare campings in de regio. Bezoekers komen onder meer naar de plaats om de middeleeuwse burcht van Godfried van Bouillon te bezoeken. Het kasteel uit de achtste eeuw was ook verschillende jaren in Nederlandse handen. Tegenwoordig wordt het gebouw ook regelmatig gebruikt als filmlocatie. Zo werd de Nederlandse film Redbad in het kasteel opgenomen. Het hotel werd tevens bezocht door diverse beroemdheden. Zo sliep zelfs Napoleon III in Hotel De La Poste op 3 september 1870, na de nederlaag tegen de Pruisen in de Slag bij Sedan. Kort na zijn verblijf in Bouillon gaven hij en zijn leger zich over. "Ook de Belgische koningin Elisabeth heeft hier tijdens de Eerste Wereldoorlog gelogeerd. Er hebben door de jaren heen veel bekende en prominente gasten gelogeerd. Het is altijd bijzonder om zulke mensen te ontvangen."

Bom stuitte in de jaren 70 per ongeluk op het hotel aan de Place St. Arnould in Bouillon. Hij was op doorreis van Gent naar Frankrijk om daar een stuk land te kopen. "We kwamen in Bouillon aan om wat te eten. We passeerden het hotel en er hingen bordjes met te koop en te huur aan de ramen. Ik was samen met mijn makelaar op pad en hij drong aan om een kijkje te nemen. Kijken had in mijn ogen geen nut, want ik had geen cent te makken op dat moment. Het gebouw verkeerde daarnaast in erbarmelijke staat."

Overal waren de loden leidingen nog zichtbaar, de plafonds waren doorgezakt, verf bladderde van de muren en er waren tal van lekkages in verschillende ruimtes. "Toch was ik op slag verliefd op het gebouw. Ik zag direct de potentie van het vervallen hotel. We zijn in gesprek gegaan met de eigenaar en na maandenlang onderhandelen hebben we een overeenkomst kunnen sluiten. Ik kon een lening krijgen bij een semi-overheidsbank."

Toen de overeenkomsten in 1976 waren getekend, begon de ellende voor Bom. Het hotel in Bouillon zou zijn levenswerk worden, daarnaast runde hij van 1970 tot 2000 een goedlopend restaurant in Gent. "Ik heb de renovatie echt onderschat. Ik ben meerdere nachten badend in het zweet wakker geworden. Het was een ware nachtmerrie. Financieel stond ik jarenlang aan de rand van de afgrond. Ik heb zwarte sneeuw gezien, zoals ze dat in Vlaanderen zeggen. Het was een verschrikkelijke periode, maar opgeven was geen optie. Ik wilde van van het vervallen gebouw weer een hotel met allure maken en dat is gelukt. Ik sprak toen ook geen woord Frans, dus dat hielp ook niet echt mee."

Anno 2019 heeft het hotel 66 kamers en meerdere restaurants. Zo is er het gastronomische restaurant La Diligence en Gastro-Bar-Bistro Napoléon. Enkele jaren geleden is daar Bom food And Drinks bij gekomen. Het contrast tussen de restaurants is groots. La Diligence en Napoléon hebben de uitstraling van een sterrenrestaurant. De tafels zijn deftig gedekt en de salon en ruimtes zijn aangekleed met grote spiegels en kroonluchters." Hoe anders is de sfeer bij Bom food And Drinks. De industriële look, internationale keuken en cocktailbar staan lijnrecht tegenover de andere restaurants. Het derde restaurant is gerealiseerd in de kelder van het hotel en heeft een aparte ingang aan de zijde van de Semois, met groot terras aan het water en uitzicht op het kasteel. "Het concept was destijds nieuw voor Bouillon en de streek. Mensen gaven het geen kans van slagen, maar we hebben het wel geflikt. Daar zijn we trots op."

Het restaurant is een idee van dochter Celina (25). Ze maakte van het restaurant een succes. "Toen ik hier arriveerde, geloofde de mensen in de omgeving absoluut niet in de slagingskansen. Ik was overtuigd van het succes. Nu komen collega's hier kijken om het concept te kopiëren. We worden hier als Nederlanders nog steeds anders benaderd. Dat is soms wel eens lastig, maar je leert ermee omgaan. Ik ben op mijn plek in Bouillon. Binnenkort ga ik er ook samenwonen met mijn vriend. We zijn het enige hotel in de streek met dit concept. We leggen de lat heel hoog en dat merken onze klanten", aldus Celina Bom.

Dat zijn dochter naar Bouillon zou trekken, had Bom nooit durven dromen. "Ik had het absoluut niet verwacht. Ze heeft een universitaire studie afgerond en zou zich gaan richten op het zakenleven. Ik ben er heel blij mee dat ze mij wil gaan helpen. Ze gaat zich nu ook bemoeien met het hotel en de andere restaurants. Zo kan ik een stapje terugdoen en aan de zijlijn fungeren als een soort grensrechter."

Bom groeide op in Venray aan de Minister Charles Ruysstraat 14. Als jongste telg van het gezin Bom wilde hij graag chirurg worden, maar dat werd hem uit zijn hoofd gepraat door zijn moeder. "Een van onze buren was chirurg. Dat vond ik altijd fascinerend. Maar mijn moeder zei dat deze professie niet voor iemand van ons gezin was weggelegd." Toen Bom tien jaar oud was, verloor hij zijn vader. Hij stapte als tiener in familie- en transportbedrijf EVEO Venray. Later runde hij nog een autobedrijf aan de Stationsweg in Oostrum. Op die plek is tegenwoordig autobedrijf GHV gevestigd.

Op 1 oktober 1970 begon hij een restaurant in het Belgische Gent. Een opmerkelijke carrièreswitch voor iemand die zijn leven lang in de auto- en transportsector werkte. "Ik was een fanatieke hobbykok, maar had geen diploma's. Ik kon in Nederland geen horecazaak beginnen, omdat ik niet de juiste papieren had. Dat was in België geen probleem. De zaak werd een succes." Toen hij vanuit Gent op zoek ging naar een stukje grond voor een vakantiewoning, stuitte hij op Hotel De La Poste. Het was een toevallige ontmoeting. Ook zijn vrouw Lin ontmoette hij toevalligerwijs en aan de andere kant van de wereld. "Ik was op de Filipijnen. Met wat zakelijke relaties van de Belgische VVV. We hadden afgesproken om te ontbijten, maar ik kwam niet opdagen. Ik was ontzettend verkouden. Mijn handelsattaché belde en zei: 'Huub waar blijf je?' Ik zei dat ik in bed bleef liggen. Hij regelde medicijnen voor me en die werden op mijn kamer gebracht door een mooie dame. Dat is tegenwoordig mijn vrouw. Ik heb altijd gedacht dat ik alleen zou blijven, maar ik ben blij dat ik haar ben tegengekomen. We zijn nu al 25 jaar getrouwd en hebben twee prachtige kinderen. Ze werkt ook bij ons in het bedrijf."

Het hart van Bom ligt nog steeds in Venray, ook al komt hij er nauwelijks meer. Veel oude bekenden en vrienden zijn overleden. "Als je vertrekt en emigreert, verlies je vrienden en familie. Op de plek waar je gaat wonen, bouw je alles weer opnieuw op. Dat heeft tijd nodig, maar ik ben op mijn plek in Bouillon. We hebben een prachtig huis in de natuur en het is hier schitterend wonen. Je hebt hier veel minder druk dan in Nederland. Het leven is een stuk gemoedelijker en minder gehaast. Je hebt in België niet zoveel regeltjes. Het is natuurlijk hard werken, maar we hebben een mooie ploeg van 25 medewerkers om ons heen. Jaarlijks hebben we een personeelsuitje en dat is voor Belgische begrippen heel bijzonder. Andere bedrijven doen dat niet, wij hebben veel respect voor onze medewerkers."

Door de bergen werk die Bom heeft verzet, genieten de gasten in Bouillon nu volop van de luxe. Zoals gezegd: de lat ligt hoog. "We importeren veel zelf. Zo halen we onder meer onze zalm zelf uit Noorwegen en cava's en wijn kopen we bij een wijnfamilie in Spanje. Daarnaast hebben we de beste champagnes in huis uit de bekende Franse streek. We willen het beste voor onze klanten voor betaalbare prijzen."

Bom is iedere dag weer zo trots als een pauw als hij zijn hotel binnenstapt. "Mensen verklaarden mij voor gek toen ik dit hotel kocht. Het stond al jaren te koop en niemand zag er meer brood in. Het is bijzonder te zien dat er nu weer veel mensen recreëren. We hebben alles in de oorspronkelijke staat kunnen herstellen. De ziel van het gebouw is behouden gebleven. Het is een moeilijke markt, maar we hebben een mooie reputatie opgebouwd en we blijven als bedrijf vernieuwen. Nu Celina zich ook met het hotel gaat bemoeien, gaat er weer een frisse wind waaien en dat is alleen maar goed voor het bedrijf. We zijn klaar voor de toekomst."

Meer informatie over het hotel is te vinden op www.hotelposte.be/nl/.

Afbeelding

Uit de krant