Eitje

Ik had het maandagavond helemaal niet in de gaten. Ik zag agenten, spuitgasten, ambulancebroeders en nog een heleboel andere figuren rond een uur of negen 's avonds zenuwachtig telefonerend door de wijk Landweert lopen. Straten werden afgezet, brandweerauto's reden af en aan en de ene na de andere persmuskiet meldde zich bij mij aan de deur. Of ik ook die ammoniakachtige lucht had geroken? Ik knikte van nee, haalde mijn schouders op en ging rustig rokend voor de tv zitten. Maar van het kijken naar mijn favoriete tv-programma Voetbal International kwam helaas niet veel terecht. Niet alleen omdat de ene na de andere gast me lastig bleef vallen over de schijnbaar nogal scherpe lucht die rondom mijn huis hing, maar ook omdat ik steeds opnieuw naar het toilet moest. Sorry, beste mensen in Landweert. Sorry, buurtjes in de Kamperfoelie, Kroonkruid en Klaproos. Maar als ik moet, dan moet ik goed. En lang. Zeker als Pasen voor de deur staat en mijn koelkast tot aan de nok is gevuld met eieren, eitjes die ik 's morgens, 's middags en 's avonds op hun kopje tik, kan ik er wat van. En weet u wat het ergste is? Ik vind mijn eigen vers gemaakte  producties nog lekker ruiken ook! Fijne paasdagen! Hannes