Vogelnestje  

Het hoogtepunt van de gymles op de lagere school was voor mij jarenlang een oefening waarin ik al mijn verworven acrobatische lenigheid vol trots kon laten zien: een vogelnestje in de ringen. Ziet u het nog voor u? Handen en voeten in de ringen, buik 'binnenstebuiten' naar de grond wijzend en kin omhoog, zonder rood te worden. We deden een wedstrijdje wie deze (benauwde) positie het langst volhield. Of ik dat was? Nee, natuurlijk niet. Ik ben zo stijf als een plank en een Epke Zonderland is aan mij bepaald niet verloren gegaan. Ik werd tijdens de gymles altijd als laatste gekozen, kwam nooit boven aan de top tijdens het touwklimmen en probeerde zowel tijdens mijn school- en studentenleven de ene na de andere sport uit. Voetbal, tennis, hardlopen, tafeltennis en wielrennen: ik heb het allemaal gedaan, een blauwe maandag, zonder veel succes. Ik ben dan ook blij dat ik deze week niet mee hoefde te doen aan de talentidentificatie van Topsport Limburg. Ik word al moe als ik het woord sporttest hoor! Maar ik wens ze veel succes! De nieuwe Mike Teunissens, de Wout Poelsen in de dop, de Arjen Robbens in spe, de Louis van Gaaltjes uit Rooj! Ga voor jullie droom, maak ons sportgekke Oranjelandje blij, gebruik je talent voor het verwezenlijken van de olympische ambitie van Nederland. Zonder de rest van je leven te vergeten. Want op Chinese toestanden zitten we in Nederland niet te wachten. Er is immers meer dan sport tussen hemel en aarde. Al weet ik dat niet zeker aan de vooravond van het WK-kwartfinaleduel Nederland-Costa Rica€¦ Hannes