Ik leef met de dag, met een lach

Zittend aan de waterkant, met mijn geliefde hand in hand. Wat is het leven mooi en de natuur wonderschoon. Genieten van elk moment en zijn zoals je bent. Dit is een van de stukjes die de Geijsterse kunstenares Mieke van Uden dagelijks schrijft. Dit gedicht gaat over het vele wandelen dat ze doet. Ze schrijft de gedichtjes voor Chris, haar partner. 'Ik wil daar een boek van maken, voor hem. Als herinnering. Voor als ik er straks niet meer ben. Vijf maanden geleden kreeg Mieke een verschrikkelijk bericht. Van een arts in Venlo hoorde ze dat er een vijf centimeter grote kwaadaardige tumor was gevonden in haar slokdarm. Tijdens hun reis naar Thailand in november merkte ze dat er iets met haar aan de hand was. 'Ik kon moeilijker eten, had weinig trek en viel veel af. Weer terug van vakantie, maakte de Geijsterse een afspraak met de dokter. En dat ging allemaal heel snel. Twee december kwamen de twee thuis van hun reis, op vijf december werd een endoscopie in Venlo gemaakt en hoorde Mieke meteen de diagnose.  Ze vervolgde haar traject in het AMC. 'We belandden in een achtbaan. Er werd tien dagen later een scan gemaakt en toen bleek dat er ook twee grote uitzaaiingen achter mijn maag zaten. Een chirurg  in het AMC vertelde dat de tumoren gelukkig wel 'operabel' waren en zei tegen Mieke: 'Tot over tien weken. Je krijgt eerst een chemobehandeling. Maar tijdens de voorlichting over de zware chemotherapie had de kunstenares sterke twijfels. 'Ik wist niet of ik het allemaal wel wilde. Het zou betekenen dat mijn kwaliteit van leven binnen een paar dagen al drastisch zou verminderen. En de kans dat ik echt beter zou worden, was heel klein. Samen met Chris sprak ze daarna met een andere oncoloog met wie ze nog een afspraak had, Hanneke van Laarhoven. Zij stelde drie opties voor: geen behandeling, een operatie inclusief zware chemotherapie of de 'quality of life'-behandeling. De laatstgenoemde is een behandeling met lichte chemotabletten waarbij de tumoren niet verdwijnen, maar je leven wel kan worden verlengd. Op een manier waarbij de kwaliteit van je leven niet drastisch achteruitgaat. 'Tijdens dit gesprek, pakte Chris mijn hand vast. We wisten het: dit was wat ik wilde gaan doen. Ik had de regie in eigen handen. Al snel merkte Mieke een verbetering. Op dit moment kan ze weer goed eten, is ze zelfs weer iets aangekomen en zijn de tumoren met een derde geslonken. Mieke van Uden zit dan ook stralend in haar atelier tijdens dit interview en laat een plakboek vol met mooie kaarten, brieven en e-mails zien. 'Dit is toch geweldig, zo veel mooie berichten! Van familie, vrienden, maar ook van mensen van wie ik het niet had verwacht. Het is echt hartverwarmend. De Geijsterse geniet iedere dag intens van het leven, samen met haar grote liefde Chris. Samen gaan ze veel op pad, om te wandelen. 'Voorheen vond ik dat verschrikkelijk, wandelen. Maar ik ben het gaan doen omdat het goed voor me is. En nu geniet ik ervan. Ik zie nu dingen in de natuur die ik voorheen nooit zag.  Met haar werk als kunstenares is ze gestopt. 'Ik wil nu mijn dagen doorbrengen met Chris, mijn familie en al onze vrienden. En dat doet ze onder andere door haar geliefden maandelijks uit te nodigen tijdens 'Mieke's levensconcerten'. Die organiseert ze thuis in Geijsteren, met bevriende muzikanten die nummers speciaal voor Mieke opvoeren. 'Het is toch fantastisch dat ik zo'n mooi feest nog kan meemaken met mooie muziek en lieve mensen! Het is eigenlijk een soort bijwonen van je eigen begrafenisfeest. En het is toch veel mooier om dat nu te ervaren, dan dat ik straks zelf niets meer hoor als ik tussen de planken lig. Bang voor de dood is de Geijsterse niet. 'Ik weet dat het afgelopen is, maar ik heb niet een dag gehad dat ik bij de pakken neer ben gaan zitten. Natuurlijk is het moeilijk geweest, maar ik heb mijn rust gevonden en leef met de dag, met een lach. En met dit verhaal hoopt Mieke mensen te kunnen steunen, mensen te kunnen helpen. 'Ik heb een bewuste keuze gemaakt om een zware behandeling niet aan te gaan. Misschien kan ik anderen inspireren die voor een zelfde keuze staan en twijfelen. Hoewel Mieke het maken van kunst aan de kant heeft geschoven, maakt ze toch nog één uitzondering. Voor haar partner Chris. 'We hebben elkaar leren kennen op een kunstmarkt in Den Haag. Hij kocht toen een Masai-beeld van mij. Nu achttien jaar later, maak ik nog één beeld. Weer een Masai-beeld, voor Chris. Ze wijst naar de klei op de kast. 'Ik ben er al mee bezig! Foto: Rikus ten Brücke.