Column: Peelparels

Ik kom er vaak en graag. Niet alleen om naar autospeedway te kijken, maar ook om er kermis en carnaval te vieren, naar festivalmuziek te luisteren, een pannenkoek te eten of te tennissen op een van de mooiste 'sorryparken' van Limburg. Ysselsteyn, wat een dorp! Ik hou van die ultieme pioniersmentaliteit in de Peel. Ysselsteyn deed al aan zelfsturing toen het woord nog niet eens bestond! Het dorp heeft altijd bestaan uit noeste werkers, mensen die zonder te zeiken met eigen handen de ruwe Peel hebben ontgonnen en Ysselsteyn hebben opgebouwd tot de huidige parel van de Peel. Ysselsteyn is lekker eigenwijs, heerlijk ondernemend en vooral heel erg bezig. Door de afgelegen ligging heerst er een enorme gemeenschapszin. En vasthoudendheid. Samen zijn we sterk, samen wassen we dat varkentje wel. Ysselsteyn is er als de kippen bij als er iets gerealiseerd moet worden. Kijk maar eens naar de bouw van 't Zorghuus, kijk naar de massale steun voor de beste agrarische ondernemers van Nederland, Marian en John Claessens, kijk naar het festival Jera on Air. Het dorp telt ook ontelbaar veel goede sporters, vooral wielrenners, onder wie zelfs een wereldkampioen: Mike Teunissen. Die arme pedalisten hebben vanaf hun jongste jeugd waarschijnlijk altijd tegenwind gekend vanuit Venray op de terugweg naar huis, maar hebben daarover, denk ik, nooit geklaagd en zijn daardoor gevormd tot wie ze nu zijn: échte peelparels. Ysselsteyn is, als ik het goed uit mijn hoofd zeg, gesticht in 1921, over acht jaar viert het dorp het eeuwfeest. Ik ben benieuwd hoe ze dat gaan vieren. Of, nee, eigenlijk weet ik het al: met elkaar, voor elkaar. Klaar. Hannes