Column: The Voice of Reclame

Ik erger me niet vaak aan dingen. Maar één ding maakt mij net zo negatief als Jan Mulder: product placement, het gebruik van merken in televisieprogramma's zelf. In een soap als GTST is het nog wel te verdragen. Dat programma portretteert het dagelijks leven van een groep mensen. En dan is het niet gek als iemand een zak Doritos opentrekt of een blikje cola drinkt. Maar bij The Voice of Holland is het compleet uit de hand gelopen. Het lijkt net één grote commercialbreak met af en toe wat muziek tussendoor. En ik heb nog nooit zo ongemakkelijk iemand een Twix uit een automaat zien halen als afgelopen vrijdag op RTL4. Je ziet aan alles dat de (nog) onbekende artiesten krampachtig worden gedirigeerd om zo soepel mogelijk een flesje Coca-Cola te drinken of een Twix uit de verpakking te halen. Maar even serieus, welke idioot eet er nog een Twix net voor een zangauditie? Of welke zanger heeft 40 horloges klaarstaan om net nog te passen voordat hij het podium op moet? Een merk van flesjes water zou nog enigszins geloofwaardig zijn als sponsor, maar bij The Voice of Holland is de realiteitszin ver te zoeken. En aangezien er toch geen logisch verband is tussen het programma en zijn sponsorgebruik, heb ik een voorstel. Wat nou als we gewoon merkstickers op de voorhoofden van de coaches plakken? Bij Ali B. mag die sticker wat mij betreft ook op zijn mond, want daar komt toch weinig zinnigs uit. Stickers zijn net zo opvallend als de slechte sluikreclame van dit moment en de kijkers maakt het uiteindelijk toch weinig uit. Als zij de ergerlijke 'kijk-mij-nou-gezellig-met-mijn-vriendin-een-twix-eten' -beelden kunnen accepteren, dan doet een compleet met candybarsticker bedekt voorhoofd er ook niet meer toe. John, bel me. We moeten praten. Marit ______________ Marit Brugman is redacteur bij Peel en Maas TV en heeft Televisiewetenschappen gestudeerd. Je kunt haar ook volgen op Twitter via: www.twitter.com/marit90