Afbeelding

Column: Grappig hoor, die discussie

Column

Wat zijn we de laatste tijd met zijn allen goed in het voeren van non-discussies. Het gedoe over Zwarte Piet is nog niet voorbij, of we hebben alweer een volgend onderwerp gevonden om flink over te bakkeleien. Boosdoener: Gordon. Tijdens de auditie van de Chinese Xiao Wang in Holland's Got Talent maakte Gordon wat stereotype opmerkingen tegen de kandidaat. Wat voorbeelden: 'U bedoelt nummer 39 met rijst?' en ' You are the best Chinese I had in weeks.' Buitenlandse media pikten dit op en bestempelden Gordon als racist. Reden voor onze media om er dan lekker op in te springen. Pauw en Witteman, vrijdagavond. Om tafel drie debaters: Anousha Nuzme, radiopresentatrice, Zizhni Ozdil, maatschappijhistoricus, en Thierry Baudet, publicist. Anousha en Zizhni waren duidelijk. De racistische grappen van Gordon gingen te ver. Veel te ver. En ze zijn een kenmerk van de steeds racistischer wordende samenleving. Thierry was het oneens. Grappen maken hoort volgens hem bij de Nederlandse cultuur. Dat er grappen worden gemaakt over huidskleur of afkomst, is een teken van vooruitgang en integratie. Want in een groep vrienden durf je ook meer te zeggen dan tegen onbekenden. Ik vraag me af waarom Pauw en Witteman deze mensen aan tafel zet. Omdat buitenlandse media onze Gordon racistisch vinden, moeten wij het er ook maar eens over hebben? Nee. Grappen maken hoort inderdaad bij onze cultuur. Sarcastisch, cynisch en met een vrijheid zoals geen enkel ander land dat kan hebben. Maar er worden echt niet alleen grappen gemaakt over afkomst. Nee, er wordt gegrold over alles dat een beetje anders is. De haren van Wilders, de neus van Buma en het brilletje van Balkende. Het zijn allemaal dingen die afwijken van de norm en daarom een gemakkelijk doelwit zijn. Nu wil ik niet zeggen dat blank de norm is, zeker niet. Maar wel de oorspronkelijke huidskleur van de Nederlandse bevolking. Waren de grappen van Gordon echt zo absurd? Volgens mij niet. Volgens mij is het juist het feit dat hier een probleem van wordt gemaakt een kenmerk van een steeds minder vrije samenleving. Kijk nou naar het eerste seizoen van Idols, toen maakte de jury bijna elke kandidaat pijnlijk belachelijk. Nu kan dat niet meer. Zelfs de grofgebekte Hans Theeuwen geeft te kennen dat hij tegenwoordig oplet met wat hij zegt. En waarom? Om de allochtone en autochtone bevolking dichter bij elkaar te brengen? Want wat mij betreft werkt het averechts. Dat laat de discussie van P&W wel zien. De allochtone debaters schieten onbewust in de slachtofferrol en hierop reageert de autochtone bevolking dan weer fel. Op Twitter gaan zij los: 'Stop nou eens uit met dat gezeik'  of 'daar gaan we weer, pff een Turk en een Surinamer/Rus die ons weer gaan beschuldigen'. De media dragen hiermee juist bij aan polarisatie. Misschien kunnen we op dit gebied iets leren van Amerika, de melting pot. Waar de allochtone bevolking  zich met trots Afro-American of Asian-American noemt. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zich Maroc-Nederlander noemt. Goed idee toch? Bij deze:  ik wil dit woord volgend jaar in de Dikke van Dale! ______________ Marit Brugman is redacteur bij Peel en Maas TV en heeft Televisiewetenschappen gestudeerd. Je kunt haar ook volgen op Twitter via: www.twitter.com/marit90

Uit de krant