Monument voor doodgeborenen tien jaar

Het monument Naamloze Doodgeboren Kinderen in Venray bestaat tien jaar. Het gedenkteken bij de Grote Kerk werd tien jaar geleden onthuld ter nagedachtenis aan doodgeboren kinderen. Op zondag 30 december, na de hoogmis van 9.30 uur in de Grote Kerk, vindt bij het monument een korte herdenkingsbijeenkomst plaats, die wordt geleid door deken Harrie Smeets. Tot in de jaren tachtig werden doodgeboren kinderen in rooms-katholieke streken direct bij hun moeder weggehaald en op een vaak onbekende plaats begraven. Volgens Nel Aben, zelf moeder van een doodgeboren kind en mede-initiatiefneemster voor de oprichting van het gedenkteken, was er nooit ruimte en gelegenheid om het verdriet over het verlies van hun kind te verwerken. 'Nog altijd blijkt hoe groot de behoefte aan dit monumentje is. Bijna dagelijks zijn er mensen die hier steun zoeken of hun verdriet verwerken. Het zijn gelukkig niet meer zoals in het verleden 'naamloze' kinderen, maar het verlies doet niet minder pijn. De schalen puilen vaak uit door de knuffels, lieve briefjes kun je er vinden, geschreven door vaders, moeders, broertjes of zusjes, die een boodschap willen sturen naar een van deze kinderen. Het gedenkteken is tien jaar geleden geplaatst aan de zuidzijde van de Grote Kerk in Venray. Daar werden tot in de jaren tachtig de doodgeboren kinderen in zogenaamde ongewijde grond begraven, weet Nel Aben. "Het kind werd direct na de geboorte weggepakt. We mochten het niet zien, we mochten er niet eens over praten. Ons werd toen gezegd dat zoiets niet goed zou zijn voor een volgende zwangerschap. Het werd ergens in de grond gestopt. Ik weet nog steeds niet waar mijn doodgeboren kind is begraven. Het monument biedt een plek waar mensen bij hun rouw en verdriet kunnen stilstaan.