In de voetsporen van Eeltje de Vries

Gedeputeerde Jasper Kuntzelaers opende op 11 augustus in een zonnig Odapark de kunstmanifestatie In de schaduw van de tijd. Uitgangspunt voor deze manifestatie vormde het leven en werk van de in 1985 in Venray overleden kunstenaar Eeltje de Vries.

De manifestatie is tot en met 22 oktober te zien en beleven in het Odapark, de Duitse militaire begraafplaats in Ysselsteyn en het Venrays Museum. Op maandag 18 september organiseerde het LGOG een avond in het Venrays Museum.

Anne-Lise Bobeldijk promoveerde eerder dit jaar op een onderzoek naar wat er gebeurde in de dwangarbeiderskampen Maly Trostenets en Blagovshchina voor, tijdens en na de Duitse bezetting van Minsk, en hoe de geschiedenis van deze plaatsen daarna werd verteld. In een lezing sprak ze over de omgeving waar Eeltje de Vries enige tijd verbleef tijdens de oorlog.

Daarna vertelde Piet Bögels over hoe het Eeltje in Amsterdam, Keulen, Minsk, Magdeburg en Venray verging en met welke schaduwen hij te maken kreeg in zijn leven. Hoe kwam hij in Minsk terecht? Hoe kwam hij in Magdeburg terecht? Zijn nalatenschap en archiefstukken uit het NRK-archief geven alleen prijs waar en wanneer hij tijdens de oorlog te werk was gesteld, waar hij heeft gewoond in Magdeburg en wat de reden was waarom hij als Nederlander in Duitsland wenste te blijven wonen. Een kopie van de lijst waaruit blijkt dat hij bij Schäffer & Budenberg in Magdeburg heeft gewerkt is te zien in de door Erik van Maarschalkerwaard samengestelde en vormgegeven tentoonstelling in het Venrays Museum.

Krantenknipsels en artikelen laten zien dat Eeltje na de oorlog succesvol de schaduwen in zijn hoofd van zich af schilderde en zijn werk exposeerde in musea in o.a. Halle en Leipzig. Toch zorgde zijn mentale gesteldheid, de naweeën van de oorlog en de politieke situatie in 1953 in Oost-Europa er voor dat bij de Consulaat-Generaal in Berlijn om een repatriëring naar Nederland werd gevraagd. Als reisdoel werd Bloemendaal in het paspoort van Eeltjes vrouw Maria genoteerd. Via Kerkrade en Eindhoven kwamen ze uiteindelijk in Venray terecht waar het echtpaar meer dan twintig jaar in een eenvoudige woning aan de Beukenlaan woonde.